VakanZie ReflecZie: de man in de arena

In mijn terugblik op bijzondere momenten in de afgelopen tijd kom ik ook op het verhaal van de Man in de Arena. Dat wil ik graag met je delen.

Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons  erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.

De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof,
zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat
nu eenmaal onvermijdelijk is;

Die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent;
die zich helemaal geeft voor de goede zaak;

Die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het
tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…

Dit is een klein stuk tekst uit de toespraak die Theodore Roosevelt hield op de Sorbonne Universiteit in Parijs op 23 april 1910.
Ik kwam het tegen aan het begin van het boek De Kracht van Kwetsbaarheid van Brené Brown. Het was voor haar ook een grote inspiratiebron geweest.

Waarom ik hierover schrijf?

Tijdens een sessie met een team ging het over kwetsbaarheid. De aanleiding was een conflict dat al enige tijd speelde en het werkplezier van meerdere mensen had weggenomen. De teamleider zat er behoorlijk mee, want ook de prestaties bleven achter en had moeite om het verzuim tegen te houden.

Nu was de verleiding om het erover te hebben, maar daar leer je niets van. Het ging over het ervaren van kwetsbaarheid. De teamleden en leider leken wat passief, terwijl ze wisten dat ze zelf aan de bak moesten en toch zaten te wachten op een oplossing...Daar ging ik niet in mee. Wat was nou de werkelijke oorzaak?

Ik had een paar vragen:
- Hou houden jullie deze situatie in stand?
- Welk gedrag hebben jullie daarbij?
- Was is daar 'normaal' aan?
- Welke winst geeft het (al die tijd)?

Al snel lag de vinger op de zere plek. Met de bovenstaande tekst in het achterhoofd 'de eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat'. Ik zette letterlijk en figuurlijk de twee mensen (met toestemming, want iedereen kende het 'contract') om wie het ging in het midden. Ze konden kiezen om te zitten of staan. Daar moesten ze het samen over eens zijn...De rest van de groep moest dan ook staan of zitten in een grote kring eromheen. De twee mannen gingen in de zelfgemaakte arena staan. Ze mochten zelf hun plek kiezen. Ze stonden een meter of twee uitelkaar en na even zoeken stonden ze recht tegen over elkaar. Handen wat ongemakkelijk langs het lichaam of in de zakken. De kwetsbaarheid werd zichtbaar...

De triomf voor grootse verrichting

Even keken ze elkaar aan, daarna ging de blik naar de teamleider en naar mij. Ik vroeg of ze iemand 'erbij' wilden hebben. De een koos voor de teamleider en de ander voor een collega. Ze mochten die twee zelf ergens ten opzichte van henzelf zetten. Daarna 'ontvouwde' zich het verhaal. Als begeleider kon ik 'het systeem' bekijken en ze gingen met een paar interventies (en zelfs in stilte) zelf aan de slag. Grote moed! De triomf van een grootse verrichting kon volledig naar de twee hoofdpersonen.

De eer kwam toe aan de mannen en de manager en collega die daadwerkelijk in de arena stonden. De zoektocht leverde verrassende emoties en inzichten op die speelden in de onderhuidse teamdynamiek. De 3D werking liet zien dat kwetsbaarheid een veel duurzamer resultaat heeft dan erover praten. Het team 'stond op' na deze sessie! Iets voor jouw team? 3DMens begeleidt teams naar nieuwe dimensies!

Suggesties? Mail naar info@3dmens.nl