Ik maakte dus een punt, op mijn hoofd onder andere...
Ik kon het niet nalaten om het thema Kwetsbaarheid zo expliciet te benoemen. Iemand stond op om het scherm omhoog te doen en redde me van een mogelijke herhaling van zo'n voltreffer. 'Toch iets van zorg in de boardroom...?'. Ik bedankte 'm vriendelijk en de voorzitter nam weer zijn rol. "Norbert" met de ogen net boven een leesbril naar mij kijkend "We begrijpen je punt, maar wat kun je als aanbieder nu voor ons betekenen?"
'Mooi he hoe de vraag weer bij mij wordt gelegd, hier zijn ze dus erg goed in! Hij wilde in de tijd die er was (nog maar paar minuten) resultaat zien. Ze moesten een oordeel kunnen vellen.'
De man in de arena
Ik begreep echt wel dat ik niet voldeed aan het 'plaatje'. Ik begreep ook dat wat ik deed verwarrend was. Mijn punt was niet dit te forceren, maar wel te kijken HOE het werkte, dus niet het GOED doen, maar wel het GOEDE doen. Je kent vast het verhaal van de Man in de Arena (zie blog 27 juli 2015), zo voelde het.
Ik nam het stokje over met een vraag. "Wat ik hier lastig vind is dat IK als aanbieder wordt gecontroleerd, jullie willen van mij horen wat ik ga DOEN, wat ik in mijn mars heb als ik een traject doe. Ik begrijp dat, het gaat mij erom vast te stellen wat jullie gewend zijn om te doen. Jullie maken bij voorkeur de beweging naar boven (met handgebaar), zodat de ander naar beneden (handgebaar) gaat. Daar zit jullie kracht! Hier voor jullie zit wat dat betreft een ervaringsdeskundige...[korte stilte], maar dat zijn jullie allemaal, alleen zien jullie het nu nog niet. Juist in die vraag zit ook het antwoord..., het draait hier om macht of anders gezegd over onmacht! Mijn vraag is Wat speelt hier daadwerkelijk - as we speak?"
Bewustzijn op wat er onbewust speelt
Ik schoof de flap met mijn tekst Waar ben ik nu mee bezig? terug naar het midden. De directie leden leken wat beduusd over mijn vraag met inleiding en waren gefocust op mijn tekst op de flap.
Alsof daar het antwoord stond...Eigenlijk stond het antwoord daar ook! Alleen ze hadden het niet echt door. Ze waren namelijk bezig om dat te doen waar ze goed in zijn en dat is controle houden, oordelen. Waar ben ik mee bezig? Die vraag gaat over bewustzijn krijgen van wat er onbewust speelt. "Waar ben ik nu mee bezig" benoemde ik nog eens hardop...
Iemand zei dat hij die vraag wel scherp vond. Het team zou eerst naar zichzelf moeten kijken! Ze waren gewend dat 'weg te leggen' bij een andere partij. Het effect daarvan was dan vrijwel altijd dat 'die partij niet deugde'. Altijd wel een testje, een profiel etc, maar nooit echt daadwerkelijk doorpakken. Die coach of trainer etc etc.. "Ik denk dat Norbert dat ons voorhoud" zei hij.
Ik nam het over met "het antwoord zit in die vraag, waar ik mee bezig ben is dat ik niet van deze pitches houd. Ik vind het helemaal niets. Dat mogen jullie best weten. Er is geen kant en klare oplossing en die geef ik dus ook niet, waar het hier om gaat volgens mij is dat jullie eerst goed naar jezelf kijken. Wat gaat er nou daadwerkelijk niet lekker in jullie samenwerking?
Ik liet een stilte volgen en nam weer het woord...
Nog één minuut...
"Dit kost jullie een halve dag! (keek streng). Een halve dag met vijf aanbieders die jullie dan kunnen wegen, maar wie moet er nu echt gewogen worden? Ik heb nog één minuut (de voorzitter gebaarde met zijn lippen en een handgebaar). Mijn punt voor jullie gaat over Kwetsbaarheid! Durven jullie naar jezelf te kijken, durven jullie mijn vraag Waar ben ik mee bezig? aan jezelf te stellen?
Jullie moeten eerst aan de slag met je hulpvraag over jullie samenwerking. Het risico is een korte termijn oplossing en misschien een leuke dag (big smile).
Stel eerst vast wat nu maakt dat jullie er zelf niet uitkomen...kijk daarbij eens naar de onderstroom die hier is! en...wat de rol kan zijn van een begeleider en dan ben je al een heel eind".
Oprollen en scheuren...
Een groep vragende ogen keek mij aan. Ik hielde mij stil om ruimte te geven aan een reactie. Die kwam er niet..., behalve dat de voorzitter aangaf dat de tijd erop zat (strak 30 minuten) en dat ik werd bedankt. Ik liep iedereen rondom de tafel af om een hand te geven. Pakte het flip over vel van tafel en rolde hem theatraal op en scheurde een klein stukje eraf. Ik liep met de rol naar de voorzitter en drukte hem in de hand. Het afgescheurde stukje deed ik in mijn notitieschrift.
Ik wierp nog een laatste blik naar hun uitzicht en stapte naar buiten door de inmiddels voor mij geopende deur...Daarbuiten hoorde ik een diepe zucht in de boardroom en voelde ik mij een kilo lichter...en een bult op mijn hoofd rijker...
Epiloog
Een dag later werd ik gebeld om iets voor half zes (precies het tijdstip waarop ik 24 uur eerder hun boardroom verliet...). De mededeling was dat ik 'het niet geworden was..., niemand was het geworden...Ze waren tot conclusie gekomen om eerst te rade te gaan bij elkaar!
Daarna volgde nog een vraag (uit nieuwsgierigheid) "Waarom ik een stukje van de flap die ik had opgerold scheurde en meenam?" Ik zei "Ik heb mijn aandeel genomen in jullie proces".
Als ZZP-er verdiende ik hier geen cent, maar verdiende ik wel iets anders...
Ik wens je een fijne leerzame dag.
Norbert Overvelde
Zelf de eerste stap maken met coachend werken? Lees HIER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten