Vijf jaar 3DMens en de Kamer van Coachhandel

Vandaag 20 juni bestaat 3DMens Opleiding Training Begeleiding precies vijf jaar.

Kamer van Coachhandel

Ik weet nog dat ik van het centraal station Utrecht naar de Kamer van Koophandel liep. In mijn hoofd noemde ik het gekscherend Kamer van Coachhandel, omdat in die tijd velen de stap zetten.
Het was net als nu een warme dag. Na een kopje koffie in een wacht 'corner' kon ik met mijn wachtrij nummertje naar een tafeltje komen. De dame die mij hielp moest eens weten...

Ik ging  - na 24 jaren is wisselende functies en dienstverbanden -  ZZPer worden. Ik voelde me onzeker en opgetogen. Praten over Leiderschap is een ding, maar het doen is wat anders. Dit was Leiderschap, iets doen waar ik onzeker over ben, waar ik wil leren, waar ik het avontuur aan ga en zelf steeds verantwoordelijkheid neem. Waar ik niet de controle heb, wat vaak gedacht wordt en waar ik moest leren ondernemen.

Nee... niet zoals vele andere ZZPers 'naast' een veilige vaste baan, of met een semi vaste opdracht in het verschiet..., maar echt helemaal los, helemaal 100% zelfstandig.

Ik verhulde mijn trots bij de betreffende dame en maakte van binnen een klein sprongetje bij het zetten van de handtekening. Wat ik van binnen ervaarde ging volledig aan deze dame voorbij. Zij was professioneel en had waarschijnlijk dagelijks tientallen gelukszoekers in zelfstandigheid.
Dit mooie vak 100% zelfstandig ingaan om niet alleen het vak van coachen en begeleiden verder uit te dragen, maar ook mezelf in te ontmoeten. Nieuwe deuren te openen. Dat is waar ik voor stond..., weg van het juk en beperkingen om te blijven leren...

SchoolvoorCoaching

Mijn begeleider (coach zo je wilt) had mij in 2011 al alle hoeken en gaten laten zien van mijn eigen 'spanningsveld' van zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Los van SchoolvoorCoaching, los van moedersschoot, zo mag je dat best zien. Los van die veilige bedding qua inkomen en werkverschaffing. Los van de verplichtingen en eerlijk gezegd ook van de beklemmingen. SchoolvoorCoaching had voor mij ook geen veilige basis meer om te ontwikkelen. Vakinhoudelijk wist ik al dat deze school mij een basis gaf, maar dat het echte werk pas daarna begon. Dat werd ook altijd gezegd. Met de vorming van mijn eigen professionaliteit, meesterschap in begeleiden van mensen teams en organisaties was de keuze voor onafhankelijkheid een kwestie van tijd.

3DMens was al geboren op 9 januari 2012 (klik voor eerste blog). Laat ik het zo zeggen, de naam en visie waren geschetst. Het had alleen nog wat uitwerking nodig.

Verdieping en verbreding, maar ook therapeutisch werken heb ik altijd nagestreefd. Ik wist dus dat er 'meer was' en dus was het afscheid van mijn leerschool niet moeilijk.

Vijf jaar later

Nu vijf jaar later kijk ik terug op een leerzame en op zijn tijd zeer intense periode, met vele hoogtepunten en ook - ja ook - de dieptepunten. Mensen die met mij gewerkt hebben weten dat ik alles voorbij heb zien komen. Ondernemen is jezelf telkens in de spiegel blijven kijken, bereid zijn je aan te passen en mee te bewegen met wat er komt en gaat. Voor mij zijn - in lijn met de 3D gedachte - Authenticiteit, Reflectievermogen en Blijven leren basis principes geweest en gebleven.

Met alle componenten van mijn ondernemerschap heb ik geleerd, zowel met de trainingen, het opleiden en het daadwerkelijke begeleidingswerk. Waarbij opvallend genoeg dat laatste - het begeleidingswerk als coach, therapeut voor losse 1 op 1 opdrachten als met teams en hele organisaties het meeste werk heeft opgeleverd. Het opleiden en trainen, waarvan ik tevoren dacht dat dat veel werk zou opleveren mij is tegengevallen.

Wat een prachtige ontmoetingen, verhalen en vooral beweging heb ik mee mogen maken. En dat in zo uiteenlopende sectoren. Het gaat altijd om mensen en hun context, waar ik kan helpen. Voor mij een prima basis om vol goede moed naar de toekomst uit te kijken.

Dank

Via deze weg wil ik iedereen bedanken die op welke manier dan ook hebben meegewerkt aan deze vijf jaren 3DMens. Ik noem geen namen, want het zijn er teveel en loop ik het risico dat ik mensen oversla. Ik ben de tel kwijtgeraakt bij 590! mensen die ik heb gecoacht, opgeleid, begeleid in welke vorm dan ook, maar ook bij wie ik zelf opleidingen volgde en intervisie had.

Daarbij wil speciaal opmerken - en dus bij naam noemen - dat ik dit niet had gekund zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn vrouw Silvya en mijn kinderen Yasmijn en Tobin. Zij zien mij voor en na de trainingen, sessies etc. Zij horen mij klagen, blij zijn, moe zijn etc. buiten al die professionaliteit om. Wat is het waard dat ik daar altijd steun heb gevoeld.

Dank.

Zie ik je weer de komende vijf jaar?

Norbert