Gouden Boeddha

Tijdens mijn trainingen wil ik nog wel eens een kleine anekdote vertellen, een gedicht voorlezen of een stukje voorlezen uit een boek. Iets wat betekenis voor mij heeft en anderen inspireert. Zo ook het verhaal van de Gouden Boeddha. Echter ik lees het in het engels voor uit het boek van Debby Ford, The Dark Side of The Light Chasers. Het is een kort stukje uit hoofdstuk 5 met als titel Know Thy Shadow, Know Thy Self. Mijn cursusten vragen vaak naderhand of ik dat stukje kan toesturen of vragen om een copy. Met de vertaling in deze 3DMens blog kan ik hopelijk daarin tegemoet komen. Het past ook prima bij mijn visie en nader onderzoek over de 3Dmens. Jezelf verder ontdekken kan alleen door je open te stellen voor anderen. Dit verhaal is een prettige start voor die ontdekkingsreis...

In 1957, een klooster in Thailand, er moest verhuisd worden en een groep monniken werden verantwoordelijk gesteld om een grote kleien Boeddha te verhuizen. Tijdens de verhuizing ontdekte een van de monniken een kleine scheur in de klei. De monniken besloten te wachten met het verder verplaatsen, omdat ze bang waren misschien hun grote idool verder te beschadigen. In de nacht die volgde stond een monnik op. Hij wilde de scheur die ze hadden gevonden nader onderzoeken. Hij scheen met zijn zaklamp over de kleien Boeddha. Toen zijn licht scheen op de scheur zag hij iets dat reflecteerde. Zijn nieuwsgierigheid werd gewekt. Hij pakte een hamer en een beitel en begon met het langzaam wegtikken van de klei. Terwijl hij stukje bij beetje de klei aftikte begon de Boeddha steeds meer en helderder te schijnen. Na uren van werk keek de monnik verbaasd op. Voor hem stond een grote massief gouden Boeddha.

Deskundigen beweren dat de Boeddha enige honderden jaren daarvoor was bedenkt met klei door de toenmalige monniken. Zij wilden de Gouden Boeddha beschermen tegen een aanval van het Birmese leger. Ze bedekten hun idool volledig met klei om te zorgen dat hij niet werd gestolen. In de aanval die volgde stierven alle monniken. Zodoende was het pas 1957 toen de monniken bij het verhuizen de grote schat ontdekten.
Net als de Boeddha onze buitenkant beschermd ons van de wereld. De echte schat zit verstopt binnenin. Wij mensen bewaren onbewust ons eigen goud onder een laagje klei. Het enige wat we moeten doen om ons goud te ontdekken is de buitenkant wegtikken....stukje voor stukje...

Inspirerend?