Theory - U deel 3 "Beweeg naar beneden"

Mijn eerdere berichten over Theory U kun je terugvinden in deel 1 en deel 2.
Dit deel gaat over de 'beweging naar beneden'. Daarmee bedoel ik de linkerkant van de U.

In deel 1 schreef ik nog wat algemeen over deze Theory U, daarna in deel 2 over downloaden en uitstallen.
In dit deel 3 zak ik verder de U in. In het plaatje zie je midden in de linkerpoot 'heroriëntering' staan.
Dit is het vermogen van mensen (teams) om naast het afstand nemen ook meer waar te nemen dan er aanvankelijk was. Het gaat om met elkaar meer 'zien'. Doen mensen in teams/organisaties dat niet, dan volgt wat Senge noemt in zijn boek Presencing: 'de creatieve destructie'. Grote voorbeelden als Gates, wijlen Jobs of Einstein etc. zijn leiders/onderzoekers die in staat zijn geweest om  'afstand te nemen' en de geconditioneerde reflexen (lees ook de rode lamp) af te wenden. Senge schrijft: zij hebben het vermogen ontwikkeld om te voorkomen dat er oude kaders over nieuwe realiteiten worden gelegd.

Het klinkt misschien vreemd, maar bij de fase van heroriëntering neem je geen besluiten! Integendeel: wat gebeuren moet wordt vanzelf duidelijk. Je mag het niet versnellen. Letterlijk staat er: het enige wat je kunt doen is jezelf naar de juiste plaats brengen die in harmonie is met een groeiend begrip van wat de toekomst gaat brengen. Hier gelden andere regels, je moet gaan aftasten, dus terughoudend opstellen. Als een surfer die reageert op wat de golf doet. Niet berekenend, maar wel in vertrouwen met jezelf. Minder cognitief (dus niet willen begrijpen), en meer fundamenteel (wel weten). Dat fundamentele is volgens mij de essentie van dit stukje van de U. Dus vertrouwen op het innerlijke weten. Voor managers betekent dit dat je niet 'automatisch en reflexmatig handelt', maar juist rust neemt, afstand, stilte. Neem de tijd om 'meer te zien'.

Het traditionele leren is gebaseerd op wat zich in het verleden voordeed. Het 'toekomst-leren' werkt vanuit een ander paradigma (en daarom sta ik er vanuit de 3D gedachte bij stil). Het verschil is de diepte. Stel je maar een ondiepe U voor. Dus wat oppervlakkiger. Traditioneel leren is volgens de schrijvers maar weinig diep, omdat er maar weinig dieper gewaarworden plaatsvind. Bij problemen wordt immers 'beperkt' gekeken door het snelle downloaden van oude kaders. Je ziet dan feitelijk het 'verleden'. Drie dimensionaal werken en leven (=3DMens) betekent dat je je bewust bent van de trekkracht uit het verleden, je dat beseft (heden) en de toekomst ook kan 'laten komen'.

Echt gewaar worden, echt zien en meer zien betekent volgens Senge dat in de U onderkant Presencing mogelijk is. Het zien vanuit de diepstgelegen bron, waarin het instrument de bron wordt. Na uitstallen en heroriëntering komt er een waarneming die verder gaat, een waarneming uit de hoogste toekomstmogelijkheid die het Zelf aan het geheel verbind.

Ok, ben je er nog?

Nu het misschien je pet te boven gaat....neem even wat rust, afstand en stilte...wat wordt je dan gewaar? Ik schrijf later verder in deel 4.

Vrij naar Hfst 'de kiem van een theorie' van Senge ea. in boek Presencing.