Onmacht in Samenwerking Deel 1

Heb jij een eerste herinnering aan Onmacht die je zelf overkwam?

Mijn eerste herinnering aan Onmacht staat me nog helder voor de geest. We woonden in Utrecht in de wijk Overvecht (begin jaren '70). We hadden een kerstboom verbranding op de plek bij de bocht Vader Rijndreef en Van Brammendreef. Zelf hadden we een hele berg bomen gespaard en meegenomen en met mijn beste vriendje (beide 8 jaar) gingen we kijken hoe de fik erin ging. Mijn vriendje pakte voor de lol mijn muts af (gebreide wollen muts net nieuw) en gooide die naar andere kinderen. Vervolgens ging die muts over en weer en ik liep erachteraan, rondom het steeds hogere vuur. Toen ik zei dat het genoeg was pakte iemand de muts en gooide die (al dan niet expres) in het vuur....Voor mijn ogen verbrandde mijn muts en de kinderen begonnen te lachen vooral omdat ik in paniek en boos...Ik probeerde zelfs nog even het vuur in de lopen om mijn muts te redden....
Onmacht van een achtjarige. Dit blijft me bij tot op de dag van vandaag en wel zodanig dat ik het nog steeds voor me zie en de onmacht kan voelen. Mijn vriendje? Hoe liep het daarmee af? Dat lees je onderaan.

De ervaringen van Onmacht kunnen voor mensen heel lang en soms diep doorwerken. Je ontkomt er namelijk niet aan in een mensenleven. En als ik je vraag om je eigen Onmacht te overdenken, dan komen vaak ook de verhalen. Verhalen die je onbewust vormen in je houding en gedrag. En die je wellicht dagelijks nog doet (veelal onbewust) in je samenwerking.

Ervaren van onmacht

Ik neem je mee in de achtergrond van Macht en dus ook Onmacht en hoe ermee om te gaan. Macht is namelijk - als je het op een gezonde manier gebruikt - helemaal niet een verkeerd woord. Echter Macht wordt vaak geassocieerd met overheersen van anderen. Macht in deze reeks staat dichter bij Invloed en laat je nadenken over de werking ervan. Onmacht is namelijk (zoals boven te lezen) verbonden aan een vervelende ervaring. Aan situaties waarin je bent overgeleverd aan anderen die je (kunnen) overheersen. Onmacht komt overal voor: in werk, opvoeding, relaties etc. en ook in alle fasen van het leven. Onmacht is onlosmakelijk verbonden aan onze ontwikkeling.

Het ultieme onmachtige leidt ons tot onszelf. Het verhaal van Nelson Mandela die 27 jaar gevangen zat leidde hem tot zichzelf en de bron van liefde die in ons altijd aanwezig is. Met die liefde leerde hij om weer te verbinden en te verenigen. Hij geldt dan ook als inspiratie voor velen. De film The long walk to freedom (boek van Mandela) komt in december in de bioscoop. Het gaat over onmacht en macht en over wanhoop en hoop.

Bij het ervaren van onmacht hebben we de illusie om toch te willen controleren. In die illusie willen we dan macht ervaren. De uitersten daarvan zie je bij mensen die zichzelf wat aandoen in een poging om in elk geval bij zichzelf macht uit te oefenen.

Polariteiten

We spreken over de macht en onmacht als polariteiten. Ik heb eerder een artikel geschreven over polariteiten (zie HIER). Het één veronderstelt het ander. Zonder macht bestaat geen onmacht. Het zijn elkaars tegenbeelden. Die tegenbeelden strijden (onbewust) om psychologische ontwikkeling. De schaduw kant is de kant die je liever niet ziet. De gevoelens die daar zitten (jaloezie, haat, wraak etc.) komen bijna altijd voort uit ervaringen met onmacht. Als je de schaduw niet wilt zien, dan belemmer je je eigen psychologische ontwikkeling. Als je onmacht niet wilt zien, dan leer je ook jezelf niet beter kennen om uiteindelijk macht op een juiste manier te gebruiken.
Meer hierover in mijn volgende artikel. Stay tuned!

Ga vandaag eens na wat je eerste herinnering is aan onmacht. Ga daarna bij jezelf na of je die ervaring op de een of andere manier nog herkent in recente onmacht situaties...? Ik ben benieuwd. Laat me evt weten via info@3dmens.nl.

Leren coachen op onmacht? Schrijf nu in voor 3DCoachtechnieken van 27 t/m 29 januari 2014.
Klik HIER voor info.

Ik heb het verhaal thuis verteld en kreeg al snel te horen, trek het je niet aan, een nieuwe muts is geen probleem. Met mijn vriendje bleef ik nog gedurende de lagere schooltijd spelen, maar niet meer als beste vriend. De kwetsing op mijn ziel had al zijn spoor nagelaten.