Teamdynamiek, de schuldvraag

De leidinggevende legde het open en bloot op tafel. Wie is hier schuldig? Schuldig aan het roddelproces dat zo sluimerend zijn weg had gevonden in zijn afdeling. De roddels waren eerst slechts sporadisch waargenomen en door het merendeel genegeerd. Roddelen is er altijd wel geweest en valt ook niet tegen te houden, volgens de leidinggevende, maar nu had "het irritante trekken gekregen". Hij vroeg naar de schuldige...

In het team werd vooral in stilte gereageerd. Er werd niets gezegd..., de leidinggevende hield zijn mond. De stilte werd zelfs spannend toen er daadwerkelijk niemand wat ging zeggen. De leidinggevende had zich voorgenomen om stil te blijven. Hij keek vooral vragend rond. Zijn 'publiek' keek terug, maar zocht elkaar in de blikken niet op. Er werd wat gemompeld door een wat onderuit zittende jongeman. Hij zei bij navraag "ik ben het niet". "Wat ben jij niet", vroeg een collega die er direct naast zat. "Ik ben niet schuldig aan het roddelen". Daarop begon een andere collega met de opmerking, "wat bedoel je eigenlijk met roddelen, kennelijk heb je daar een mening over". De leidinggevende hield zijn mond en keek de vraagsteller aan. De medewerker werd wat ongemakkelijk en reageerde fel "nu moet ik zeker gaan vertellen wat mijn mening is". De medewerker kreeg geen bijval, maar wel alle blikken op zich gericht. Het ongemak nam toe en hij zei toen "ik doe er niet aan mee", volgens mij zijn we allemaal schuldig" als jij het zo vraagt. Een vrouwelijk collega met norse blik draaide zich weg en keek de leidinggevende strak aan. Met felle toon "wat bedoel jij nou met roddelen, wie bedoel jij? Jij moet toch een beeld hebben gekregen waarom je dit zegt?"
De leidinggevende bleef rustig, keek de tafel rond en haalde diep adem...Hij zei op rustige toon "ik ben schuldig".

Wil je meer weten? Lees dan komende tijd mee in de nieuwe reeks over teamdynamiek. Schrijf in als vaste lezer. Heb je eigen ervaringen over schuld/onschuld? stuur naar info@3dmens.nl