Het Geheim van de Groep: de bevrijding

Wat een bevrijding!

Op 5 mei stonden we collectief stil bij Bevrijdingsdag. Iedereen viert zo'n dag op zijn eigen manier. Ik heb het rustig gehouden en was vooral thuis aan het opruimen...Niet echt 'gevierd' dus. De meesten gaan daarna ook weer over tot de orde van de dag. Ik ook, maar toch bleef er iets 'hangen' bij het woord bevrijding.

Vooral omdat na een sessie met een team iemand zei 'wat een bevrijding'. Het is alweer een tijdje terug, maar de woorden gingen gepaard met nogal wat emotie. Een diepe zucht, een twijfelende blik en nog beter zichtbaar een paar glazige ogen. Iemand sprak vanuit het hart, dat voelde de hele groep. Het bleef in elk geval 'hangen'.

Dat was naar aanleiding van een sessie waarbij binnen een team flink wat 'onderstroom' was geweest. Nu is er altijd onderstroom in menselijke samenwerking en hier was het goed dat er na een paar sessies iets 'boven' kwam. Er was een einde gekomen aan een lange 'stekelige' periode waarin een team het elkaar erg moeilijk had gemaakt. 3DMens werd ingeschakeld om 'beweging' te krijgen. Een uitdaging zogezegd. Voordat de bevrijding kwam moest er nogal wat 'strijd' worden overwonnen. Die strijd bleef onderhuids. Het was de strijd tegen de emoties en tegen datgene wat er echt nodig was.

Geen feedback

Lange tijd werd er geen vrijheid ervaren. Vrijheid om te benoemen, te delen, te vragen, te melden of te eisen. Geen ruimte voor feedback, geen ruimte voor bezinning, geen ruimte voor de innerlijke route. Medewerkers waren 'vast komen te zitten', - zoals ze het zelf benoemden -  en hadden onbewust gekozen voor een soort loopgraven oorlog. Vanuit de zogenaamd veilige loopgraaf werd af en toe wat naar buiten geslingerd, maar er werd niet gekeken naar het effect ervan. Dat deden ze wel tijdens de sessies. Dat moest zelfs (opnieuw) geleerd worden, want ze kenden het helemaal niet meer. Wat ze gewend waren te doen was 'normaal'.

De symbolische loopgraaf

Als oefening hebben we het uitgebeeld. We symboliseerden de loopgraaf en gooiden letterlijk wat dwars zat naar de overkant. Daar kwam flink wat los. Daarna de dialoog. Die dialoog leverde het eerder genoemde 'wat een bevrijding' op.

Derde dimensie

Het team maakte een stap om 'verder te kijken', om elkaar vanuit de tweede en derde dimensie te zien. De gestampte paden in de loopgraven kregen een nieuwe route en de derde dimensie werd langzaam zichtbaar. Er werd gedeeld, er werd samen gekeken naar problemen en oplossingen, er kwam ruimte voor kwetsbaarheid en mensen gingen elkaar weer 'ontmoeten' in de dialoog. De eerste en tweede dimensie verschillen van elkaar, maar werden gevonden in de derde dimensie. De kracht van deze werkwijze kwam samen in drie woorden....,

"Wat een bevrijding"

Is het niet iedere dag Bevrijdingsdag? Kijk eens wat verder met jouw team/afdeling of organisatie en kies ook voor een nieuwe kijk op vrijheid...

Meer leren kijk dan eens hier: KLIK