Frenk waar ben je?

IN MEMORIAN

Hi Frenk,

De vraag "Frenk waar ben je?" was drie jaar geleden een soort mantra. 23 november 2011. Niemand wist waar je was. Iedereen vreesde. Vreesde voor het ergste. Hoe groot kun je zijn door zelf je leven te nemen en alles achter te laten wat je ten diepste lief hebt? Wie kan dat? Het is een daad die te groot is om te begrijpen. Het pijnlijke van die vraag komt zelfs na drie jaar in mij op.

Ik las in het boek 'Vonken van Verlangen' in een hoofdstuk over schaamte deze zin:

Onder de maat zijn, is gekoppeld aan gevoelens van schaamte tegenover de ander. Boven de maat zijn, is verbonden met totale schaamteloosheid. Het doet ons dan niets meer of we in een rechte verhouding tot de ander staan.

Als we uitgaan van onze eigen menselijke maat dan zijn onze daden passend bij wie we zijn. Je kiest dan vanuit wie je bent en wat je voorstaat. Kies je 'te groot', dan gaat het de menselijke maat te buiten. Jouw keuze voor een afscheid van het leven is te groot. Het geeft een bijzondere betekenis aan schaamte. Schaamte om te durven vertellen wat er in je om ging, schaamte over je gevoelens, je onmacht. Anderzijds schaamteloosheid door je zo te verheffen dat je iedereen om je heen in een leegte achter laat.

Het thema 'schaamte' ben ik zelf in het leven nu anders gaan beschouwen. Voor mijzelf en voor mijn professionele keuzes heeft schaamte een andere lading gekregen. Het gaat over mens-zijn, over zijn wie je bent. (voor mij 3DMens). In het bovengenoemde boek staat iets verderop: Bij handelen vanuit de eigen maat hoort overgave, waarin we de schaamte opzij kunnen zetten en volledig onszelf kunnen zijn. De ogen van de ander houden ons dan niet meer af van wat echt bij ons hoort. Op grond van onze grootte kunnen we daden stellen van wat echt bij ons hoort. Was die kennis er maar eerder geweest voor jou.

Gisteren op je sterfdag, vandaag op de dag af drie jaar terug dat je bent 'gevonden' blijf ik aan je denken. Frenk, waar ben je? Je bent er niet meer en dat gevoel van gemis kan alleen in balans komen door zelf volop in het leven te geloven en de schaamte te overwinnen. Door te leven met 'overgave', juist te zijn wie ik ben en schaamte te zien als kracht. Ook op deze dagen. Een traan en een lach.

Frenk, je bent er wel, maar we kunnen je alleen zien in de herinneringen. Je hebt een andere plek gekozen, waar weten we niet, maar bij je naasten in het hart. Je hebt daarmee mij en indirect anderen geleerd om schaamte te zien als bron van het leven!

Ik heb een Leffe op je gedronken.

Groet Norbert