woensdag 17 oktober 2012

TEAM ANATOMIE, de vervreemding van zichzelf

Je hebt (als het goed is) na afloop van mijn vorige artikel geklikt op de link. Je hebt een, althans vind ik, een prachtig gedicht gelezen van Marianne Williamson. Dat gedicht gebruik ik vaak in mijn trainingen. De essentie ervan gaat over de paradox van vervreemding.

Paradox van vervreemding

Dat vraagt om uitleg. Stel je voor het begin van een training of opleiding. Je zit zelf als cursist in de groep. Je kent (nog) niemand. Van de opleider heb je vantevoren al wat gelezen en evt. nog wat extra info gegoogled. Dat geeft wat houvast, van de rest weet je niets. Herken je dat? En herken je ook het gevoel erbij? Dat is namelijk iets raars. Dat is vaak dubbel, zoals velen zeggen. Enerzijds de spanning van jezelf gaan openstellen en anderzijds je gevoel van hoever zal ik mezelf openstellen. Wat vertel je bij het introrondje...? Feitelijk begint het al met vervreemding...

Trekkracht

Wij mensen doen constant iets dat te maken heeft met die paradox. We vervreemden eigenlijk van onszelf als we ons niet openstellen. Wat houdt ons dan tegen? Dat lees je ook in het gedicht van Marianne Williamson. We gebruiken niet ons volle potentieel als we deel uit maken van teams. Als er een verschil komt tussen de energie die vrijkomt om de doelen te halen en het aanwezige potentieel aan energie dan ervaren we een negatieve trekkracht. En hier begint mijn verhaal over de vervreemding en dus Team Anatomie. Want wat maakt dat wij ons volle potentieel niet benutten? Waarom gebruiken we niet onze kwaliteiten terwijl we ze wel bezitten? Marianne Williamson geeft ons die boodschap. Als Team Anatoom wil ik je graag helpen bij het onrafelen van die paradox.

Systeemdenken

Daniel Ofman schrijft in zijn boek Bezieling en Kwaliteit in Organisaties over deze paradox. Als het fout gaat in een team, dan is er een automatische reactie 'wie heeft hier schuld'. Het gaat er dan om wie het slimste de schuld kan afschuiven. Er wordt gezocht naar het Zwarte Schaap etc. etc. (klik gerust op deze link voor mijn artikel waarin ik schrijf over dit fenomeen). Veel onnodig energieverlies..., dat kun je je wel voorstellen. Als dit gewoonte wordt boven uitzondering (en dat gebeurt in teams) dan wordt het tijd om te leren Systeemdenken. Daarin ben je in staat om patronen die vitaal of fataal zijn te herkennen en er van te leren. Het gekke is dat veel teams en organisaties dat niet kunnen en vast zitten in (script) patronen die uiteindelijk een negatief effect hebben. Hiermee wordt de paradox bevestigd!

Risico's

Vraag je achteraf aan teamleden -en leiders (zoals in mijn casus van 1, 2 en 3 oktober j.l.) dan zegt bijna iedereen: 'we zijn vervreemd van onszelf'. Die pijnlijke constatering zegt genoeg! De ervaring van onvrede en ook onveiligheid is niet gezond voor de groepsontwikkeling. 3DMens maakt dit zichtbaar en daagt je uit voor een gezonder alternatief. Als je het gedicht nog eens goed beschouwd, dan begrijp je dat het te maken heeft met risico's. Daarover in mijn volgende Team Anatomie blog meer.

Opdracht: kijk eens naar je eigen team/groep waar jij momenteel in werkt ...., wordt daar het volle potentieel benut? Stuur je antwoord naar 3dmens@gmail.com

Geen opmerkingen:

Een reactie posten