Conflicten kennen een mechanisme waar je ongemerkt erin meegezogen wordt. Het team dat ik eerder beschreef (zie
hier) met Roddel en Achterklap eindigde versplinterd en verbitterd. Zoals ik schreef "Waar ben ik al die jaren in verzeild geweest?" was een constatering van een van de teamleden...Hij had de boodschappen (irritaties) die zijn lichaam had gegeven genegeerd!
Dat
ingezogen worden is een mechanisme. Het werkt zoals je dat ook ziet als je systeemdenker bent. Het begint met het spanningsveld individualiteit - collectiviteit (lees evt mijn reeks 'energielekkages in teams' nog eens door > via trefwoord zoeken heb je alle artikelen gelijk in beeld). De trekkracht (onbewust) in een groep is groot en je 'individualiteit' komt in conflict met dat wat de groep wil. Als dit goed is geregeld, dan kun je zeggen dat het een Lerende Groep is. Indien niet..., dan ontstaat pathologie en groeit er iets in de onderstroom...
Hoe dieper in de draaikolk hoe harder de stroming
Ik heb het zelf meegemaakt bij een werkgever waar een vreemde spanning hing rondom 'het beoordelen van elkaar'. Als je niet meeging in het appel van de 'vriendenclub' dan 'hoorde je er niet bij'. Ongemerkt werd ik uitgesloten, omdat ik ergens voelde dat het niet juist was wat er gebeurde en vooral de criteria om te beoordelen zeer subjectief. Ik wilde niet ingezogen worden, maar was ook bang om contacten te verliezen of zelfs mijn baan...Hoe elementair?
Erover praten werd steeds lastiger. Hoe dieper in de draaikolk, hoe harder het stroomt! Op een gegeven moment lijkt het erop of je er niet meer uitkan...
Hoe de-escaleren?
Natuurlijk kun je uit! Hoe dan? Belangrijk is te herkennen welke inzuigmechanismen (vrij naar het boekje van Einstein en de Kunst van Conflict management) er zijn.
Kijken door gekleurde bril
Bij roddels wordt je beïnvloed door wat anderen zeggen. Daarmee krijg je al een gekleurde bril! Hier is sprake van 'zie-je-wel-isme'. Bij het kijken door die gekleurde bril zie je alleen nog maar de beelden die kloppen met de gegeven vooroordelen. Vervolgens wordt je bevestigd in die beelden, je eigen beeld negatiever en klopt nog ook.
De-escaleren (bij roddels) kun je door de ander aan te spreken op zijn roddelgedrag en te vragen naar zijn negatieve beeldvorming, misschien zegt het iets over hem? In mijn geval (zoals boven genoemd had het vooral te maken met macht en controle 'zolang je een ander beoordeeld zit je in een machtspositie', dat is voor veel mensen veilig en behoedt je voor kritiek en je eigen onzekerheden. Ik sprak die mensen erop aan, maar dat was 'not done' (voor mij de bevestiging van de machtspositie). Een tikkeltje 3DMens is toen wel ontstaan, want synergie krijg je alleen als mensen open staan en zien dat er meer is dan je eigen mening (of zoals het vaak noem: waarmening).
In Deel 2 neem ik je verder mee in de draaikolk....Je leert dan nog enkele andere inzuigmechanismen...en hoe je kunt de-escaleren.
Heb je zelf een voorbeeld, stuur naar mij toe, wellicht bruikbaar voor een artikel (anoniem)...
Wil je leren patronen die negatief zijn te doorbreken, schrijf dan in voor de workshop (2 losse dagen) Doorbreek de Drama Driehoek op 9 en 16 juli. Schrijf in met twee tegelijk en je ontvangt 10% reductie!
Laatst reed ik met mijn zoon (9 jaar) in onze 14 jaar oude Volvo v40. We stopten bij een rood verkeerslicht en op de rijstrook naast ons stopte een vrij nieuwe Porsche Quoatroporte. Iets (oergevoel of oergedachte) in mij werd opgerakeld en ik zei "he gaaf, een Porsche Quattroporte!" Mijn zoon op de achterbank zei iets van "papa, wat is dat?" Ik zei "dat is een vierdeurs sportauto". "Nou" zei mijn zoon "die van ons heeft toch ook vier deuren...".
