maandag 19 december 2016

Uniek Leiderschap experiment in april 2017

Loslaten...

(lees verder als je open staat voor de eerst black box training in Nederland of als je nog geen goede voornemens hebt...)


2017 begint bijna. Ik laat 2016 langzaam los.

Avonturiers kennen dat gevoel van pakken en loslaten... Verder reizen nadat je hebt ontdekt...
dat 'ontdekken' is een geweldig fenomeen, tenminste...als je bereid bent om verder te gaan dan je gewend bent...
De principes van hechten en onthechten in de dagelijkse dynamiek van menselijke systemen heb ik niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk aan den lijve ondervonden. Daar zitten lessen in die ik graag met je deel. Leiderschap is meesterschap.
2016 tilde mij op en zetten me neer...

Leren over mezelf met en door anderen. Leren over de verschillende lagen van het leven. Het blijft boeien. Leren door open te staan voor wat zich aandient.

Kun je de controle loslaten?

Uniek Leiderschap Experiment


Stel je voor dat je aan iets begint en je weet niet wat je te wachten staat. Het enige dat je hebt is een lege agenda...je wacht....en kijkt wat er gebeurt...De eerste en enige 'black box training' die je niet snel zal vergeten...Van tevoren weet je dat je alleen jezelf mee moet nemen...

Op donderdag 20 april en vrijdag 21 april 2017 maak je het mee. Je kan meedoen met een uniek leiderschap experiment. Het enige dat nodig is dat je leiderschap toont voor het ongewisse.

Meer weten? Dat heeft geen zin..., je weet alleen welke data en wat je investeert. Durf jij in 2017  risico te nemen om een stap te zetten in je eigen leiderschap?

Meld je nu vrijblijvend aan via info@3dmens.nl. Je ontvangt dan een deelnameformulier en je kunt altijd nog beslissen voor een wel of niet...

Ik wens je fijne kerstdagen en een uniek...2017

Norbert Overvelde

(begin 2017 verschijnt de volledige agenda van 3DMens Opleidingen, wil je op tijd alle programma's hebben, bel dan met 0614929753 of mail met info@3dmens.nl)


maandag 28 november 2016

Zelforganisatie of zelfdestructie?

Afgelopen donderdag (24 november) gaf ik workshops op VBZ Arbeidsmarkt congres. De titel was Zelfregie? Positie taak en rollen van 'dichtbij'.
In dit artikel geef ik extra ondertiteling voor deze workshops en voor iedereen die aan de slag is of gaat met zelfsturende teams.

De voetballertjes laten 'het' zien...

Wekelijks jog ik een rondje in mijn buurt. Dat is soms tijdens de pauze van een basisschool. Ik zie dan een groepje jongens voetballen op een klein veldje. De eerste keer viel het me nog niet op, ze speelden gewoon een lekker potje en genoten van het spelletje. Een andere keer viel me op dat er een ruzie was waarbij een grotere jongen een aanzienlijk kleinere tegen de grond werkte om de bal te pakken. Balgericht? Iets te hard? Het spel kwam tot stilstand en het werd al schreeuwend tussen de beide kids gesust. "Dat moet jij niet meer doen" riep een medespeler. Daarmee ging het spel weer verder, want de bal moet immers rollen.
Nog een andere keer zag ik net een 'twijfelgoal'. Vanuit mijn hardlopende perspectief ging ie erin...
"Hij zit erin"..., "Nee" riep een ander" en omdat ik de verwarring zag zei ik tegen de keeper "ik zag 'm erin gaan" en keek hem lachend aan. Hij riep gelijk tegen de rest "Ja hij zat erin". Al snel vervolgden zij het spel en ik mijn weg.
Recent jogde ik weer eens voorbij en zag hoe deze kids lekker aan het voetballen waren. En... op het veldje ernaast waren ook twee teams met kleinere kids tegen elkaar aan het spelen. Het zag eruit als een gesmeerde organisatie. Ik zag toevallig de grote jongen een high five maken met de kleine jongen die hij een paar weken eerder nog onderuit schoffelde.

Zelforganisatie

Terwijl de juffen de kinderen op het schoolplein in de gaten hielden zag ik een boel zelforganisatie op het grasveldje ernaast. Ik zag in de beperkte frequentie van mijn loopjes en de korte tijd dat ik erlangs liep maar een stukje....

Veel organisaties zijn de afgelopen jaren bezig geweest met het inzetten van meer zelfregie en zelfsturing. Zelforganisatie vind ik een beter woord dan zelfsturing en zelfregulering, alleen hebben deze woorden al wel een vaste voet gekregen in management - en veranderland.

Zelforganisatie van een afdeling of team is waar het vaak bij die organisaties om gaat. Dat is niet alleen in de zorg, maar ook in andere sectoren is de beweging zichtbaar.
Dit aanleidingen zijn verschillend: het management (verschillende lagen) eruit als besparing op de kosten, efficiency als het gaat om benodigde flexibiliteit bij marktwerking en ook om echt de medewerkers meer ruimte te geven voor zeggenschap en verantwoordelijkheid. Ongetwijfeld zijn er meer achtergronden voor zelforganisatie.

Anders (bijvoorbeeld Rijnlands) denken

Het omvormen van organisaties is lastig. Zeker waar het gaat om het hardnekkig (door Amerikaanse goeroes geïmplementeerde) Anglo Amerikaanse denken sinds de jaren zestig. Met meer Rijnlands denken gaat het om meer solidariteit. Daar moet meer samengewerkt worden en bewuster aandacht zijn voor persoonlijke ontwikkeling binnen groepen. Het gaat daadwerkelijk om anders leren denken. Daarom besteed ik meer aandacht aan Het Welkom.

Iedereen die met 3DMens werkt weet dat Welkom een basisbeginsel is voor samenwerking. Daar waar je je welkom voelt en aandacht is voor de mens en de professional en zorg wordt besteed aan je kennen en kunnen wordt gezonde samenwerking mogelijk.
De inspanning die aan de voorkant wordt gedaan heeft een duurzamer effect in teamontwikkeling. Zelfsturende teams zonder leiding zijn deels succesvol en helaas maar kort houdbaar voor de eerste pathologische verschijnselen zich voordoen. Want wat doet een hoger management als het even niet goed gaat? Inderdaad ingrijpen!
Zelforganiserende teams waarbij helderheid is over de vrije ruimte en daarbinnen de afspraken, posities, rollen, taken en mandaten zijn succesvoller. Zeker waar de 'bemoeienis' goed is georganiseerd. Teams die welbewust zelfgeorganiseerd zijn en helderheid hebben over de grenzen kun je gerust volwassen teams noemen. Er is leiding als die nodig is en er is afstemming, want in letterlijke zin gaat zelf organiseren ook over samenwerken met het management/directie. Gehele autonomie bestaat niet!

Afwezigheid managers

Het grote verschil is afwezigheid van de expliciete manager die stuurt en regelt. Voor zover die rol is blijven bestaan wordt dat nu de teamcoach genoemd. Zelforganisatie heeft altijd in enige vorm begeleiding nodig! Je overtreed een grondwet van groepsdynamica als je de leiding afschrijft.
In de grondwet van een team staat dat er altijd leiding nodig is naast een gemeenschappelijke opgave. Natuurlijk kunnen mensen in een team zelf leiden, er zal altijd iets van leiding zijn! Als het doel en de gemeenschappelijke waarde en drijfveren maar overeind blijft. Dat zag ik bij de voetballende kinderen ook.
Het is de vraag of de afwezigheid van management (lagen) en meer zelforganisatie bijdraagt aan het bedrijfsresultaat en de effecten voor zowel de teamleden als diegenen waar zij zich voor inspannen. Zodra die effecten gaan tegenvallen (vaak doordat eigen belangen voor teambelangen gaan) en de teamleden teveel autonomie toe-eigenen kun je voorspellen dat de rol van de leiding weer toeneemt.

Wat leren?

Wat moeten organisaties die bezig zijn met zelforganisatie dus leren (en hoe zelfdestructie te voorkomen)?
- De gezonde weg is een zorgvuldige aanpak. Niet een quick fix met bijvoorbeeld een paar duurbetaalde trainingen! Het gaat om team o n t w i k k e l i n g . (dat gaat trager...)
- Onderzoek samen (de leiding en de teams) het thema Vertrouwen en de Grenzen daarbij! Herbenoem de rol van de leiding (directie) en betrek ook de teams daarbij.
- Neem de tijd en zeker bij weerstand of al lang vastgezette principes kost het nog meer tijd. Ga met respect om met de systeemwetten. Dat betekent dat de principes die oorspronkelijk bij een organisatie bedoeld zijn niet zomaar veranderen.
- Besteed aandacht aan het afscheid van het oude systeem! Als je die stap overslaat krijg je hem onherroepelijk terug!
- Creëer massa in de betrokkenheid door voldoende aandacht (ook persoonlijk) aan de oude en nieuwe waarden.
- Organisaties die 'van binnen' zelf organiserend zijn hebben al geleerd om het zelf te doen! Als ze dat niet kunnen, geef ze dan support, leer ze ook om hulp te vragen. Daarmee wordt het spanningsveld tussen leiden en volgen helder.
- Besteed aandacht aan de groeps/team Vorming. Leer mensen kijken naar hun rol en taak en combineer dat met het leren kijken naar het Proces. Sla je die stap over, dan kun je gedoe en machtsspellen voorspellen! Het interactieve proces laat je gelijk de valkuilen zien...
- Geef aandacht aan de onderlinge belangen en wanneer pathologie zichtbaar wordt als de belangen niet gerespecteerd worden.
- Leer de betrokkenen om te gaan met mechanismen als vervreemding en onthechting in de samenwerking.
- Accepteer als leiding dat het 'anders' kan als het team anders wil en doet. Hou wel contact met hun proces.
- Goede afspraken en '3D time outs' helpen telkens het proces te overzien en de afstemming gezond te houden.
- Zorg voor goede begeleiding (extern) die nuchter kunnen kijken naar het hele systeem en eerlijk feedback kunnen geven.

Het zou toch mooi zijn als je een team zelf een mooi potje voetbal ziet spelen en het spel zichzelf regelt. Denk eventueel nog eens aan de voetballende kinderen waarmee ik begon!


Gerelateerde artikelen:
https://www.linkedin.com/post/edit/zelfsturing-zelfstoring-norbert-overvelde

Meer leren: Kijk HIER


woensdag 23 november 2016

Geen Uitweg

Vijf jaar geleden koos Frenk voor de achterkant van het leven. Te vroeg, veel te vroeg. Je noteerde vlak voor jouw einde Geen Uitweg meer te zien. Dat er genoeg uitwegen zijn voor somberheid etc. is mij wel duidelijk geworden. Het leven biedt zelfs in de somberste dagen nog mooie lessen, maar dan moet je die nog willen zien. Helaas zitten er in de diepste lagen van ons bestaan bijzondere menselijke mechanismen die ons kunnen leiden. Zelfs tot keuzes zoals jij die maakte richting de achterkant van dit leven. We konden je niet meer 'redden'.

Ik sta stil op deze dag bij deze geweldige kerel.

Het was de derde of vierde klas VWO dat we samen de Biologie, Nederlands en nog veel meer lessen volgden. We beleefden ons eerste popconcert van Santana in de Groenoordhallen in Leiden (1976). Jij wist alles perfect te herinneren. Dat we op stationnetje Overvecht stonden en jij geld was vergeten voor de trein. De Santana kaartjes hoe kwamen we daaraan? Later had jij het volledige concert nog op band. Zo herbeleefden we jaren later dat concert. Jij was in een ver leven daarna op onze stapavonden met Bram en Ben de vraagbaak voor ons collectieve verleden. Onze gezamenlijke Thorbecke tijd had zoveel rijkdom en die herinneringen vervaagden met jouw afwezigheid.
Als volwassenen genoten we volop van onze avondjes startend bij De Vingerhoed op 't Wed in Utrecht. Altijd met een Leffe. De gezelligheid, de verhalen, de vriendschap, het was een mooie tijd. Nog steeds als ik daar ben met familie, vrienden, collega's gaan mijn herinneringen terug naar jou.

Vele anderen en ik zullen je nooit vergeten!
Proost kerel!


Frenk links, waar is jouw Leffe? :)


woensdag 21 september 2016

Ik word gepest

42 jaar, man, getrouwd twee kinderen. Soepel verlopen carrière. Leuke en uitdagende baan. In de voorgaande jaren had hij tijd en geld gestoken in opleidingen en accreditaties. Was goed ontwikkeld en zelf leidinggevende geworden, had een goed werkend team en genoot het vertrouwen van zijn directie....en toch....

Tijdens een 2-daagse training over conflict strategieën (als onderdeel van een leiderschapstraject) komt het er met enige moeite uit. Ik herinner me nog de pauze die ik inlaste na een oefening. De meeste deelnemers hadden flink gewerkt aan zichzelf in het kader van de eigen conflictmechanismen. Aan emoties had het zeker niet ontbroken. Alleen hij was tamelijk rustig gebleven en had de kat uit de boom gekeken. Ik zat in een hoek van de hal aantekeningen te maken. Ik genoot van de tocht bij een deuropening dat wat koelend werkte op die warme lentedag. Ik ving zijn blik een paar keer. Hij zat een paar meter verder, alleen en bemoeide zich niet met de anderen die nog druk waren met de oefening van ervoor. Via zijn blik leek hij mij te 'roepen'.

Ervaren coaches/therapeuten herkennen dat. Je voelt dan een soort uitnodiging, maar er zit nog een drempel voor...Op dat moment shuffelde ik met mijn gedachten. Zal ik wel of niet opstaan en even naar hem toelopen. Als begeleider/opleider ben ik natuurlijk wel alert, maar ben ook even voor mezelf wat op een rijtje aan het zetten...Het leek of hij me iets wilde vertellen. Ik zag als het ware die twijfel. Kende ik die twijfel van zal ik wel of niet? Jazeker die ken ik heel goed van mezelf. Ik heb zelf ook soms een zetje nodig. Ik besloot om op te staan, hem aan te kijken en aan te voelen wat er 'wil' gebeuren. Vervolgens stond hij binnen een tel op en liep naar mij toe. Dat was ook een teken om mijn mond te houden...Hij begon met te vragen 'of ik even had'. 'Prima natuurlijk' was mijn antwoord. Hij wilde even apart gaan staan. De deuropening bood gelegenheid om even naar buiten te lopen.

De woorden die hij koos waren even als simpel als treffend. Hij zei 'ik word gepest, ik weet niet precies of dit de juiste bewoordingen zijn maar het komt er wel op neer'. Ik was verbaasd, zelfs geschrokken. De emotie bij die woorden trilden wel in mij door....

Week van het pesten


De week van pesten staat deze week op scholen centraal (van 19-23 september). Toch wil ik via deze weg ook laten zien dat pesten echt niet alleen op scholen en bij kinderen gebeurt. Het gebeurt bijna overal waar mensen samen werken, sporten, leren etc. In verenigingen, vriendenclubs, families etc. Toch wordt pesten op het werk nog wat omzichtig onder de aandacht gebracht en zit echt nog in het taboe hoekje.

Sluipmoordenaar en het gif

Tijdens mijn 3DMens trainingen en teamcoach sessies komt het onderwerp ter sprake, maar wordt dan onder een andere noemer gezet (bv veiligheid in groepssystemen, thema's van een team, geheimen van samenwerken). Bij de bovenstaande (overigens open) training waarbij de deelnemers hun conflict-strategieën onderzoeken gaan we dieper in op onze ervaringen. Dat leidt dan tot verhalen die in ons allemaal aanwezig zijn waarbij veiligheid en onveiligheid en vooral macht speelt of speelde. Pesten is onmiskenbaar een uiting binnen een groepsproces. Het zit in de categorie sociaal functioneren en bij mij dan met een slash (/) onderstroom. Het proces zoals dat bij de deelnemer hierboven ter sprake kwam had gewerkt als een sluipmoordenaar. Heel langzaam en eerst onopvallend en later meer opvallend deed het zijn werk. Alsof gif wordt toegediend en je pas later merkt wat de werking ervan is...Hoe dat werkt...?

Ik schrijf hier meer over in mijn volgende blog. Blijf dus volgen. Lees eventueel de eerdere publicaties over groepsprocessen, dynamica, conflict op het werk en leiderschap op dit blog (vul bij trefwoorden je zoekterm in)


Kijk in de komende dagen goed om je heen (op je werk, maar ook daarbuiten) en kijk of je signalen van pesten bij volwassenen herkent bij anderen of misschien bij jezelf. Je mag ook je eigen verhaal doorgeven op info@3dmens.nl.

woensdag 24 augustus 2016

ZOMERCOLUMN: Veilig van start in je team

Na de vakantie starten we over het algemeen snel weer op met ons werk. Wetenschappers zeggen dat je in 3 tot 5 werkdagen weer je normale routines hebt. Je start weer op met je collega's. Als het goed is met nieuwe energie. Dan komen je eigen routines weer en gaat die nieuwe energie al snel verloren. Ik hoor regelmatig dat dezelfde irritaties als voor de vakantie weer terugkeren.

Feedback, jippie!

Daarom is het een goed moment - om juist met die nieuwe energie - te laten merken dat je sommige routines anders aanpakt. Je kunt het beste veilig starten door gelijk als er wat irriteert dat te melden. Als mensen mij vertellen over hun onveiligheid in een groep, dan is de bron daarvan vaak zichzelf. Begin dus met het geven van feedback zodra je merkt dat bepaalde routines (die een irritatie geven bij je) te melden. Doe dat niet verwijtend 'oh begint het gezeik weer', maar doe dat positief. Ik (be)merk / ik ervaar / ik zie / ik voel / ik hoor en dan benoem je het specifieke gedrag van iemand met het effect dat dat op jou heeft. Vraag gelijk of iemand het herkent (vaak wel, maar als ontkent wordt, dan is er werk aan de winkel...) en wat je graag zou willen.

De onveiligheid (de irritatie) niet benoemen is verstoppertje spelen! De meeste conflicten (die ik coach) in teams zijn op basis van stilzwijgen of onbenoemd of verkapt benoemen van gedrag. Juist die gedragingen met elkaar bespreken geeft een team INZICHT in elkaars kwaliteiten en capaciteiten.

Iedereen is kwetsbaar  


Door zaken te bespreken voelen we ons kwetsbaar. Ik ken niemand die dat niet is, en als je iemand kent die dat wel is of zo voordoet, dan is dat heel knap (gespeeld) of misschien toch sprake van pathologie?

Voorbeeld
Tijdens een training met leidinggevenden merkte ik een constante strijd met één deelnemer. Mijn woorden werden gewogen, mijn gedrag bekritiseert. Werkelijk op alles kwam kritiek terug. Ik kreeg de neiging om dat te verdedigen. Ik voelde me kwetsbaar worden. De deelnemer liet zich door niemand in de groep iets zeggen. Mijn gevoel wees mij de weg. Bij een reflectiemoment voelde ik me echt ongemakkelijk toen die deelnemer niet op zichzelf reflecteerde maar op anderen. Ik luisterde niet meer en waagde het om diegene te onderbreken. Ik zei 'ik merk dat ik niet meer naar jou luister. Dat vind ik vervelend. De reden is mijn irritatie die ik voel. Dat roept het in mij op, LET OP dat is iets dat het vooral over mijzelf zegt' en vroeg toen 'merk jij dat ik niet meer luister en geïrriteerd ben?'  

Vervolgens viel er een stilte en kon ik aan het gezicht zien dat diegene wat aangeslagen was. Na de oefening die we vervolgens deden kwam die persoon naar mij toe en zei 'het lijkt wel of ik de hele oefening net heb gemist, ik was van slag over jouw opmerking. Het is behoorlijk bij mij binnengekomen...' Ik zei 'dat is een mooi teken, je bent aan het leren...'.

Veiligheid neemt toe als verborgen conflicten zichtbaar (mogen) worden. Jijzelf moet in beweging komen. Als je binnenkort weer aan het werk gaat, let er dan eens op bij wie je wel en niet feedback durft te geven. Noteer de namen (wel en niet) en reflecteer dan waarom je je bij de één inhoudt en bij de ander wel durft. De reden waarom je je inhoudt is de reden waarom het veiliger kan worden. Veel succes.   

donderdag 21 juli 2016

Zomercolumn: veiligheid in groepen

Na de zomer starten er weer veel nieuwe groepen. In afdelingen, projectteams, school of studieklassen etc. In het kader van die nieuwe groepen sta ik - in een aantal zomercolumns - stil bij groepsprocessen.

Als teamcoach/externe begeleider kom ik nogal eens in situaties waar in die groepsvorming iets mis is gegaan. Die ervaringen schrijf ik graag voor je op. Hopelijk kun je er dan je voordeel mee doen na deze zomer als je (uitgerust) weer wilt starten.

Een beginsel bij groepen is dat je als individu deel uitmaakt van een groep als er een gemeenschappelijk doel is. In elke groep is sprake van een orde (bewust en onbewust). Als die orde verstoord raakt, dan komt de groep niet tot ontwikkeling.

 

OEFENING: kijk terug op het afgelopen half jaar.

- Is er tijd besteed aan de ontwikkeling van jouw groep, d.w.z. aan de onderlinge betrokkenheid bij elkaar? Is het antwoord JA - nog ongeacht van de aanleiding - dan mag je blij zijn, want maar 10% van de teammanagers/leidinggevenden besteed aandacht aan het eigen onderlinge proces.

Net zo belangrijk als de taak die een groep heeft is de onderlinge betrokkenheid. Die betrokkenheid maakt deel uit van het proces. Dat proces gaat over de interacties die er zijn binnen de groep. We spreken over groepscohesie. Dit gaat over de mate van samenhang die mensen hebben in het 'ervaren' van die interacties.

In dat ervaren is een belangrijk onderdeel:  het ervaren van veiligheid. Dit is in alle groepssystemen aanwezig. De interacties bij het uitvoeren van de taken zijn zowel inhoudelijke als proces-gericht. In de meeste teams krijgen de inhoudelijke processen veel aandacht.

Bijvoorbeeld de procedure voor het verwerken van informatie, deze staat keurig vastgelegd in een draaiboek met de eventuele proces risico's en marges. Maar wat gebeurt er als mensen zich door omstandigheden daar niet aan houden. Dan wordt altijd verwezen naar de 'procedure'. Je kent vast wel de video:


Teveel veiligheid is niet goed en te weinig maakt een groep ook niet sterker. Een groep die zich slechts oriënteert op het uitvoeren van de taak en de procedures kent dan ook vaak maar een beperkte ontwikkeling.

Als coach begeleidde ik een team dat volledig vastzat. Er speelden veel onderhuidse conflicten. De medewerkers (her)kenden merendeels de irritaties, maar werden door de leiding terugverwezen naar hun taak en verantwoordelijkheden. Bij een project moesten de medewerkers samenwerken en daar ging het flink de fout in. De leiding was verontwaardigd over 'dat het de mist in ging'. Ze zochten de oorzaak uiteraard bij de teamleden, maar met wat professionele begeleiding (!) viel het kwartje.

Veiligheid is een illusie

Als veiligheid een voorwaarde wordt zodanig dat het doel van de groep kwijt raakt, dan verliest de groep zijn basis. Die begint namelijk bij het uitvoeren van de taak ten dienste van een gesteld doel. Dus om een groep nou helemaal in de watten te leggen en de veiligheid te overdrijven gaat te ver.

Ik wil eindigen dat veiligheid een belangrijke voorwaarde is, maar niet een illusie moet zijn. Er zijn altijd spanningen en ervaringen van onveiligheid, maar als die juist het behalen van het doel helpen en elkaar versterken dan is er sprake van een gezonde ontwikkeling. In mijn volgende column ga ik hier dieper op in.

Volg alle zomercolumns, zorg dat je er klaar voor bent na deze vakantie en inspiratie hebt. Schrijf je nu in als vast lezer. Zie kolom links.

vrijdag 20 mei 2016

Het Conflict Geflikt

"Ik wil er wel graag over praten"


Ze had er voor gekozen het voor haar verscheurende dilemma telkens uit te stellen. Toen ik vroeg wanneer ze was gestart met uitstellen antwoordde ze dat er iets was voorgevallen op het werk. Het was al een aantal jaren geleden voorgevallen. Ze wist er de afgelopen tijd met steeds meer moeite 'omheen te zeilen'. Ik vroeg na afloop van een groepstraining waarin we elkaar ontmoet hadden wat er was gebeurd. Ze gaf aan daar niet op in te willen gaan. Ik zei "dan is het te pijnlijk voor je...". Niet bedoeld als vraag, maar als charger. Een charger is in het oerhollandsch een lader. Een opmerking die een gedachte laadt.

En dat lukte...

Mooi geflikt

Er volgde een korte stilte en toen met ingehouden stem "Ik wil er wel graag over praten". Wat volgde was een relaas van bijna twee jaar opeenvolgende ervaringen waarbij iemand zichzelf was kwijtgeraakt. Met behulp van een kort coachtraject wist ze dit conflict om te draaien in haar voordeel. Te lang had ze gezwegen, te lang opgekropt, waarmee het conflict erger was geworden, nu kon ze de-escaleren en weer genieten! Ze had het toch maar mooi geflikt zei ze na afloop.

In leiderschap en coaching in 3D zie ik op verschillende niveaus conflicten in mensen en teams. Dit was een combinatie van een intern conflict dat was ontstaan door iets wat was voorgevallen op het werk (extern). Het kwam neer op het Ongewild Ergens Bij Betrokken Raken.
Intern en extern kunnen op een vervelende manier op elkaar ingrijpen en het leven zuur maken. Het functioneren wordt minder en de lol in het werk kan verdwijnen.

3DMens geeft op 30 juni en 1 juli (tweedaagse met overnachting) een Kennismakings Workshop Conflict Coaching. Daarin krijg je handige tips en oefeningen om Conflicten te herkennen en aan te gaan. Daarnaast leer je hoe de structuur van Conflicten werken en hoe je in 3D er naar kan kijken.

Voorproefje

De Kennismakings Workshop is een introductie voor de Opleiding Kom op Conflict die oktober 2016 start. Wil je voor deze zomer nog een voorproefje en iets geruster op vakantie? Doe dan zeker mee. Meer info?
Stuur je mail naar info@3dmens.nl.

Ik wens je een mooie dag.
Norbert

woensdag 4 mei 2016

Boardroom Geheimen (laatste deel)

Ik maakte dus een punt, op mijn hoofd onder andere...

Maar het verrassende moet nog komen...

Ik kon het niet nalaten om het thema Kwetsbaarheid zo expliciet te benoemen. Iemand stond op om het scherm omhoog te doen en redde me van een mogelijke herhaling van zo'n voltreffer. 'Toch iets van zorg in de boardroom...?'. Ik bedankte 'm vriendelijk en de voorzitter nam weer zijn rol. "Norbert" met de ogen net boven een leesbril naar mij kijkend "We begrijpen je punt, maar wat kun je als aanbieder nu voor ons betekenen?"
'Mooi he hoe de vraag weer bij mij wordt gelegd, hier zijn ze dus erg goed in! Hij wilde in de tijd die er was (nog maar paar minuten) resultaat zien. Ze moesten een oordeel kunnen vellen.'

De man in de arena


Ik begreep echt wel dat ik niet voldeed aan het 'plaatje'. Ik begreep ook dat wat ik deed verwarrend was. Mijn punt was niet dit te forceren, maar wel te kijken HOE het werkte, dus niet het GOED doen, maar wel het GOEDE doen. Je kent vast het verhaal van de Man in de Arena (zie blog 27 juli 2015), zo voelde het.
Ik nam het stokje over met een vraag. "Wat ik hier lastig vind is dat IK als aanbieder wordt gecontroleerd, jullie willen van mij horen wat ik ga DOEN, wat ik in mijn mars heb als ik een traject doe. Ik begrijp dat, het gaat mij erom vast te stellen wat jullie gewend zijn om te doen. Jullie maken bij voorkeur de beweging naar boven (met handgebaar), zodat de ander naar beneden (handgebaar) gaat. Daar zit jullie kracht! Hier voor jullie zit wat dat betreft een ervaringsdeskundige...[korte stilte], maar dat zijn jullie allemaal, alleen zien jullie het nu nog niet. Juist in die vraag zit ook het antwoord..., het draait hier om macht of anders gezegd over onmacht! Mijn vraag is Wat speelt hier daadwerkelijk - as we speak?"

Bewustzijn op wat er onbewust speelt


Ik schoof de flap met mijn tekst Waar ben ik nu mee bezig? terug naar het midden. De directie leden leken wat beduusd over mijn vraag met inleiding en waren gefocust op mijn tekst op de flap.
Alsof daar het antwoord stond...Eigenlijk stond het antwoord daar ook! Alleen ze hadden het niet echt door. Ze waren namelijk bezig om dat te doen waar ze goed in zijn en dat is controle houden, oordelen. Waar ben ik mee bezig? Die vraag gaat over bewustzijn krijgen van wat er onbewust speelt. "Waar ben ik nu mee bezig" benoemde ik nog eens hardop...

Iemand zei dat hij die vraag wel scherp vond. Het team zou eerst naar zichzelf moeten kijken! Ze waren gewend dat 'weg te leggen' bij een andere partij. Het effect daarvan was dan vrijwel altijd dat 'die partij niet deugde'. Altijd wel een testje, een profiel etc, maar nooit echt daadwerkelijk doorpakken. Die coach of trainer etc etc.. "Ik denk dat Norbert dat ons voorhoud" zei hij.
Ik nam het over met "het antwoord zit in die vraag, waar ik mee bezig ben is dat ik niet van deze pitches houd. Ik vind het helemaal niets. Dat mogen jullie best weten. Er is geen kant en klare oplossing en die geef ik dus ook niet, waar het hier om gaat volgens mij is dat jullie eerst goed naar jezelf kijken. Wat gaat er nou daadwerkelijk niet lekker in jullie samenwerking?
Ik liet een stilte volgen en nam weer het woord...

Nog één minuut...


"Dit kost jullie een halve dag! (keek streng). Een halve dag met vijf aanbieders die jullie dan kunnen wegen, maar wie moet er nu echt gewogen worden? Ik heb nog één minuut (de voorzitter gebaarde met zijn lippen en een handgebaar). Mijn punt voor jullie gaat over Kwetsbaarheid! Durven jullie naar jezelf te kijken, durven jullie mijn vraag Waar ben ik mee bezig? aan jezelf te stellen?
Jullie moeten eerst aan de slag met je hulpvraag over jullie samenwerking. Het risico is een korte termijn oplossing en misschien een leuke dag (big smile).
Stel eerst vast wat nu maakt dat jullie er zelf niet uitkomen...kijk daarbij eens naar de onderstroom die hier is! en...wat de rol kan zijn van een begeleider en dan ben je al een heel eind".

Oprollen en scheuren...


Een groep vragende ogen keek mij aan. Ik hielde mij stil om ruimte te geven aan een reactie. Die kwam er niet..., behalve dat de voorzitter aangaf dat de tijd erop zat (strak 30 minuten) en dat ik werd bedankt. Ik liep iedereen rondom de tafel af om een hand te geven. Pakte het flip over vel van tafel en rolde hem theatraal op en scheurde een klein stukje eraf. Ik liep met de rol naar de voorzitter en drukte hem in de hand. Het afgescheurde stukje deed ik in mijn notitieschrift.
Ik wierp nog een laatste blik naar hun uitzicht en stapte naar buiten door de inmiddels voor mij geopende deur...Daarbuiten hoorde ik een diepe zucht in de boardroom en voelde ik mij een kilo lichter...en een bult op mijn hoofd rijker...

Epiloog


Een dag later werd ik gebeld om iets voor half zes (precies het tijdstip waarop ik 24 uur eerder hun boardroom verliet...). De mededeling was dat ik 'het niet geworden was..., niemand was het geworden...Ze waren tot conclusie gekomen om eerst te rade te gaan bij elkaar!
Daarna volgde nog een vraag (uit nieuwsgierigheid) "Waarom ik een stukje van de flap die ik had opgerold scheurde en meenam?" Ik zei "Ik heb mijn aandeel genomen in jullie proces".
Als ZZP-er verdiende ik hier geen cent, maar verdiende ik wel iets anders...

Ik wens je een fijne leerzame dag.

Norbert Overvelde

Zelf de eerste stap maken met coachend werken? Lees HIER

vrijdag 29 april 2016

Boardroom Geheimen (deel 2)

(lees deel 1 eerst...)
'Ga ik nu te ver?' Ging door mij heen. Ik werk graag òp de grens, maar hier gebeurde iets anders...Ik wist alleen nog niet wat...


Eruit jonassen


'Het ergste wat mij nu kan overkomen is dat zij mij nu als collectief de boardroom uit jonassen en een schop na geven' dacht ik. 'Als ze dat doen, dan is dat wel bewijs dat ze kunnen samenwerken..., toch? Wat hou ik er aan over als ik te ver ga? Reputatie schade? Of gebeurt er iets dat wellicht te maken heeft met de kern van hun probleem rondom samenwerking?

Een goede pauze...


Ik stond zelf bij de deur en op een enkeling na keken ze me aan. Ze lachten  vriendelijk en toonden zich wat meer menselijk en minder zakelijk. Maar voor hoelang? Mijn ervaring is dat als de orde herstelt de oude patronen zich gelijk weer voordoen.
De energie was beduidend anders. "Hoe was de pauze?" vroeg ik aan iemand. "Te kort" kreeg ik terug. Ik vroeg gelijk "te kort waarvoor...?" Hij zei "voor een goeie pauze". Ik vroeg "wat is een goede pauze voor je?" "Een pauze waar je echt even eruit bent en kunt bijtanken" zei hij. Ik was mee geschuifeld naar zijn stoel en liep door naar de mijne. Natuurlijk had ik door kunnen vragen, want bij het woord bijtanken had ik wel een vraag...

Of ik een punt wil maken


Toen iedereen zat vroeg ik - terwijl ik de flap met mijn tekst waar ben ik nu mee bezig?  afscheurde en midden op de grote tafel legde - of het klopte dat ik ze nu anders binnen zag komen.
Daarop zei iemand "nou die pauze had ik wel nodig, dat was een goeie zet". Waarop iemand dit ontkrachtte met "maar het gaat wel van jouw tijd af, je hebt nog een kleine twintig minuten om je punt (met lichte stemverheffing) te maken....wil je nu beginnen? [de orde was weer herstelt].

Opvallende stilte


Ik zei "Ik was al begonnen...., al een uur geleden... beneden in de hal....met waarnemen. Ik zie nu al wat beter wat jullie gewend zijn om te doen. Jullie kwamen anders binnen volgens mij, meer ontspannen, maar jullie herstellen je snel (met een grote glimlach)".
"Wat heeft die pauze precies met je gedaan?" vroeg ik. "We hebben gelachen" zei een van vrouwelijke managers. "Gelachen... dat hoorde ik wel hierbinnen, waarover?" vroeg ik. Bij die vraag werd een opvallende stilte gemeten in mijn waarneming... het antwoord was "om wat je net zei voor de pauze dat jij je ongemakkelijk voelde". "Ok vertel" vroeg ik. De stilte die nu volgde viel nog meer op en de reactie "dus jij wilt weten waarom wij moesten lachen om jou ongemakkelijk zijn, dat gaat me wat te ver..."

Macht....ik zit er middenin


Daar zat ik dan. In mijn gedachten deed ik snel een beroep op mijn ervaring. 'Als ik hier vragen stel over gedrag en opvattingen van mensen dan loop ik risico en ga ik kennelijk over een grens. Iets maakt dat ik dit mezelf aandoe! Ben ik te vroeg met nieuwsgierig zijn? Het liefst stellen ze mij de vragen om zelf buiten beeld te blijven. Zo hou je controle...Het liefst laten ze me zweten op een mooi verhaal met tools, tips en tricks, waarover zij dan kunnen oordelen. Alleen dat doe ik al jaren niet meer! Als 3DMens kijk ik verder en dieper, met als vertrekpunt(!) de mens, het team of de organisatie. Ik werk met dàt wat zich aandient, met ongemak, met onzekerheid, met conflict, met macht, met verborgen loyaliteiten, met verborgen contracten, met zaken in de onderstroom die nu een effectieve samenwerking in de weg staan. Die wèl laten zien wat er geleerd moet worden, op een veilige manier dat wel! Hier gebeurt iets met macht en ik zit er middenin'.
Ik besloot anders te reageren en zei "ja dat klopt dat gaat misschien nu te ver, maar het zegt mij wel iets over jullie t r a n s i t i e vraag". Ik keek even rond, waarbij ik met de meesten kort oogcontact had. Sommigen vertrokken snel met hun ogen naar de tafel of hun aantekeningen blok, waar niets op stond...
"Ik zit hier niet voor een mooie pitch, ik zit hier om vast te stellen of ik dienend kan zijn op wat er echt nodig is". "Jullie zoeken een aanbieder voor een verandering die jullie willen, maar welke verandering? Dat hoor ik graag".

Irritatie?


"Ja en Norbert, daar zoeken we de juiste teamcoach voor, waar gaat dit heen?" vroeg de man naast mij. Ik dacht even dat hij me bijviel, maar bleek juist geïrriteerd te zijn. Ik besloot de flap die midden op de tafel lag te pakken en mijn vraag hardop te lezen "Waar ben ik nu mee bezig?"
Ik benoemde dat die vraag door mij heen ging toen ze even buiten de boardroom waren en ik naar buiten stond te kijken. Deze irritatie maakte me scherp. "Waar gaat dit heen? Dat is de vraag die ik aan jullie als collectief stel". Ik voelde me gespannen, maar wist ook dat dit precies is wat er nu nodig is...Mijn gevoel liegt niet, als er spanning is, dan kan ik dat niet maskeren, maar er wel van leren. Ik vervolgde "ik ervaar dit als spannend, voel me ongemakkelijk nu, onzeker, maar wie zou hier onzeker moeten zijn?"

"Klopt het dat jullie ook onzeker zijn, maar dat maskeren met macht?"

De voltreffer


Er ging een siddering door de boardroom. De tekst op de flap 'waar ben ik nu mee bezig' kreeg steeds meer betekenis. Waar gaat dit heen? Dit ging in de richting van kennelijk wat er gebeurt als je een patroon doorbreekt. "Ik zei het al eerder toen ik zei dat ik er nog op terug zou komen. Het is een bekend thema waar veel teams mee te maken hebben....". Ik leunde achterover in mijn stoel, rekte mezelf iets op en....stootte hard mijn hoofd tegen de stang van het beamerscherm dat er nog hing. "AUW" zei ik en schrok van de eigen pijnscheut! "Kwetsbaarheid" wilde ik net zeggen. Dat was een voltreffer...

Auw auw auw...


De letterlijke voltreffer synchroniseerde prachtig met de figuurlijke voltreffer! De ruimte vulde zich met een harde lach en een schrikreactie met iets van aiaiai. Ik was nog wat beduusd en de dreun op mijn hoofd liet me ongecensureerd woorden uitspreken...
"Auw, het gaat hier volgens mij om kwetsbaarheid" zei ik langzaam en wat naar voren leunend met een hand op mijn achterhoofd. "Macht heeft zijn beperkingen en als je verder durft te kijken, zeker bij teamontwikkeling, dan gaat het in werkelijkheid over kwetsbaarheid". [zucht]  "en als jullie daar naar willen kijken in de samenwerking wil ik dat graag begeleiden. Dat betekent ook dat je tegen wat controle verlies moet kunnen, dan leer je! Als jullie hard blijven trekken aan je controle kant, dan houden jullie dit in stand".
"Zo ik heb mijn punt letterlijk en figuurlijk gemaakt" maakte ik het af....


Lees het vervolg (en hoe dit afloopt) a.s. maandag 2 mei in deel 3.

Groet Norbert

maandag 25 april 2016

Boardroom Geheimen

(niet lezen als je niet tegen verrassingen kan en je krijgt een inkijkje in mijn gedachten en gevoelens...)

Afsluiter Pitch


Daar zat ik dan als ZZP-er. Ik was de laatste in een rij van vijf aanbieders. Ieder half uur (met kwartier ertussen) mocht een aanbieder een pitch doen voor een directie team. De inzet was de invulling van een 'transitie' traject. De transitie had te maken met hun samenwerking.

Ik hou helemaal niet van pitches. 'Wil ik dat wel?' Soms moet ik (voor werk) als ZZP-er afdalen in de diepere krochten van mijn ondernemerschap. Normaal werkt mond tot mond het beste, maar ok, dit is weer een uitdaging. 'Na de grote bureaus' dacht ik.
'Ik ben de 'afsluiter pitch'.



Voor de zekerheid was ik op tijd aanwezig en nam op een onopvallend plekje plaats in de enorme hal. Zo kon ik wennen aan de sfeer en het tempo. Het was er imponerend en deed iets met macht, maar ook met eenzaamheid en anonimiteit. Ik voelde me klein en nederig. Ik had niet teveel tijd besteed aan vragen vooraf en allerlei onderzoek. Ik had me voorgenomen er helemaal 'open' in te gaan.

'Suits' mannen en dames met klikkende naaldhakken.


Voor mij zag ik twee - strak in het pak en opvallend hippe schoenen - mannen met een kleine en een grote rol-trolley de lift in gaan. De wieltjes van de ene liepen niet lekker en daarom sleepte hij het ding mee. Het leken wel de acteurs van de serie Suits, ieder met een onberispelijk kapsel en overtuigend loopje. 'Die zouden nu wel aan de beurt zijn' dacht ik. 'Shit... ik heb me niet geschoren' ging nog door me heen....en mijn kleding - toch nog maar even checken - ach gewoon netjes...zeg maar'. De dame die de Suits mannen meenam naar de lift had net twee vrouwen, een jonge en een wat oudere, bedankt in de hal. Ze liepen in afgestemde iets te strakke mantelpakjes zelfverzekerd en wat lacherig met ritmische passen van klikkende naaldhakken en ieder gevolgd door een charmant kleurig rolkoffertje naar de draaideur. 'Die passen mooi bij die mannen' dacht ik nog. Het kwam me net iets 'te' over. Ik moest nog zeker drie kwartier wachten en liet alle indrukken rustig op me inwerken.

Zat ik daar met mijn notitieboekje... Gedachten als 'had ik me beter moeten voorbereiden?' gevolgd door 'een compleet rolkoffer wat zou daar allemaal inzitten voor zo'n pitch. Heb ik iets gemist ofzo?' Mijn onzekerheid nam toe.

Uit mijn controle.


Ik werd na iets meer dan drie kwartier wachten opgehaald. Ik zag de twee Suits wat schaapachtig lacherig de lift uitkomen. Ze leken zich te ontspannen. De dame die mij escorteerde zei niets behalve een zakelijk en afstandelijk welkom. Ik probeerde nog wat te vragen maar kennelijk was haar geïnstrueerd 'geen invloed te hebben'. De ijzingwekkende stilte deed iets met mij. Ik was nu de controle kwijt....

Tran Zie tie.


Na de lift leek de gang naar de Boardroom iets te lang. Ik werd binnengelaten en daar stond ik dan voor een enorme vaste tafel met snel geteld tien d i r e c t i e leden die i e t s wilden met een t r a n s i t i e t r a j  e c t.
'Tran Zie tie traject' ging door me heen, 'wat willen ze eigenlijk Zien bij zichzelf?' De boardroom stond bol van de zakelijkheid. Het uitzicht was prachtig, maar hun blik was naar binnen gericht, naar de tafel en nu naar mij.... 'Allemaal pakken...strak', dacht ik. 'Weinig energie en weinig emotie' merkte ik in mezelf op en 'geen onderlinge interactie'. Ik voelde me wat eenzaam, 'hoe zouden zij zich voelen?'

Het ongemak.


"U kunt daar gaan staan" klonk het vanuit de voorzitter stoel, nog net bereid om even op te staan. Nog voor ik er goed en wel stond begon de betreffende voorzitter al met een hele snelle voorstelronde. (ik was de afsluiter, dit kon nog wel ff snel...)
'Dit gaat mij te snel en onpersoonlijk' ging door me heen. Ik legde mijn notitieschriftje op tafel en begon aan mijn eigen ronde en gaf iedereen op mijn gemak een hand en een blik in de ogen, alsof ik alle tijd van de wereld had...Ze leken wat ongeduldig te worden...Terug op mijn plek zei ik "ik wil graag zitten", waarop iemand snel opstond en in een hoek een stoel pakte. 'Had iedereen vòòr mij hier gestaan?' dacht ik.

Het scherm voor de ongetwijfeld mooie powerpoints hing achter mij omlaag en de blik van de voorzitter was dan ook wat verontwaardigd toen ik zei dat ik alleen een flip-over had aangevraagd. Ik was helemaal niet van plan iets te presenteren. Ik was wel van plan te kijken, te luisteren en op me in te laten werken waar het 'over zou gaan'.
Snel zat ik op de stoel. Ik keek voor me uit en zag achter de directieleden het uitzicht. Ik besefte 'hier zit ik dan, maar waar ben ik in godsnaam? Wil ik hier wel zijn?' Ik voelde me ongemakkelijk.

Geen trucjes.


Met al mijn ervaring deed ik een beroep op mijn 'zo zuiver mogelijke waarneming'. Ik dacht 'ik heb geen trucje, geen model, geen gave verander management theorie om hier in te brengen, ik kijk wat er in het hier en nu is en zie dan wel hoe ik reageer'.
Tijdens mijn handenschud ronde zag ik op de tafel nog wat achtergelaten rekwisieten van de andere aanbieders. Indrukwekkende ordners met veel te weinig papier met (waarschijnlijk) allerlei creditials en kopieën van modellen en theorieën en kartonnen schijven waarbij je iets kon draaien, kaartjes met allerlei teamvragen en een soort gevouwen piramide met allerlei management spreuken uit vervlogen tijden.

'Welke indruk maakte dit bedrijf, deze mensen en hun sfeer eigenlijk op mij?' Ik bewoog wat voorover, zette mijn ellebogen naast mijn notitieschrift, vouwde mijn handen en keek over de mensen heen naar buiten. Ik besloot mijn hart te volgen en een risico te nemen...'Macht in de zaal vraagt om leiderschap', dacht ik.

Een beetje risico?


"Ik voel mij vrij ongemakkelijk moet ik eerlijk zeggen, het uitzicht is hier prachtig, maar mijn inzicht doet me denken aan een bekend thema waar ik vaak mee te doen heb in teams". "Wat dan" vroeg iemand kortaf naast me. "Waar denkt u aan als u mijn vraag hoort" vroeg ik spontaan terug. "Nou ik stel de vraag aan jou toch...?" (nu werd ie al spannend). Ik reageerde met een vijf seconden stilte. In die stilte zag ik de bevestiging van mijn aanname...Ik glimlachte vriendelijk en keek hem aan. Voelde iets van verzet en toch ook een dieper vertrouwen. De directieleden leken in hun stoel te verschuiven van achteroverleunend naar een beetje meer mijn houding...Het leek erop of er wat meer ongemak werd ervaren...

Ik zei "ik zie net de bevestiging van het thema..." , ik zal daar later op terugkomen". Ik vervolgde met "we kunnen twee dingen doen...
1. (met grote smile) we kunnen de afgelopen vier presentaties samen evalueren en een besluit nemen, dan begeleid ik dat proces of (mensen begon te lachen of keken nog wat verontwaardigd over mijn humor...)
2. jullie mogen vijf minuten naar buiten en laten mij even alleen hier. Neem een pauze en dan zie ik jullie hier zo weer terug.

dus....waar kiezen jullie voor?"(alsof er een keus was...)

De voorzitter keek mij verbaasd aan, hij wilde nog zeggen dat dit niet de bedoeling was, maar zijn collega's waren hem voor en stonden al op.
Ze gingen een voor een naar de grote ruimte met zitjes voor de boardroom. "Ja wel lekker een pauze" hoorde ik iemand zeggen. Ze leken zich te ontspannen.
In de tijd die ik kreeg/nam kon ik even bedenken wat te doen. Ik had zojuist de onderstroom gevoeld. Stond ik daar alleen in HUN boardroom. Ik keek naar buiten en dacht weer 'waar ben ik nu mee bezig?' Ik besloot die vraag op de flip over te schrijven. Na een dikke vijf minuten druppelde de groep weer naar hun plekken....
Lees as vrijdag 29 april verder...

maandag 4 april 2016

Getting Things Not Done

Het is ook niet makkelijk hoor als teamleider. Invest(l) eer je eerst een jaar in je team en dan valt het team uit elkaar door de zoveelste reorganisatie!


De klacht bleek een flinke frustratie. Deze teamleider kende ik van een eerder traject bij een andere organisatie. Het verhaal begint met een onschuldig telefoontje om te vragen hoe het gaat en of er nog ontwikkelingen zijn.
'O n t w i k k e l i n g e n!' klinkt het wat verbaal agressief, 'Norbert het houdt hier niet op met ontwikkelingen! Ik word niet goed van de re-organisaties. Het lijkt wel of ik in de branding sta. Heb ik de ene golf gehad, kun je de volgende weer voorspellen. Telkens nieuwe managers die het weer anders willen. Grrrr. '
 Als je niet in de branding wil staan moet je leren surfen.
Waarop ik zeg, 'dan moet je leren surfen, toch?' De frustratie zat diep, want het patroon van reorganiseren leek wel een verslaving van de organisatie waar hij werkte. Jaren achtereen leek alles alleen op korte termijn te werken. In periodieken van minder dan 16 maanden werd alles overhoop gehaald, de volgende golf kwam er weer aan. Mensen op andere posities, functies verwisselen, verantwoordelijkheden verschuiven. Er kwam telkens net niet iets van terecht...getting things not done, zeg maar.

Surfen is leren steeds weer opnieuw een golf nemen, maar ook te kijken wat je per golf kan leren. 'Het lijkt wel een spel en eigenlijk verandert er niets', zei hij. Ruim een jaar geleden had hij in een nieuwe functie een geheel nieuwe groep gekregen. Hij kende het belang van samenwerken en teamvorming en investeerde in de mensen. Toen alles lekker liep kwamen er weer veranderingen. Zijn frustratie ging verder dan alleen het feit dat het team weer versplinterde. Er speelde meer, maar hij kreeg de vinger er niet achter...

Angst, mmmm lekker, dan gaan we niet voor 100%...

De frustratie zat op een andere laag. We gingen het samen in 3D onderzoeken! Want met de vraag 'wat heeft deze organisatie nog niet geleerd' kun je mooi aan de gang. Het symptoom was reorganiseren, dat patroon was zichtbaar en 'voelbaar' voor de medewerkers en gaf veel onzekerheid. Het antwoord op de vraag 'zou je als medewerker hier voor 100% voor gaan?' liet niets te wensen over. Het werkelijke probleem achter het reorganiseren zat in het niet nemen van een eigen positie in het marktgebied. Door de hoge afhankelijkheid was het bedrijf reactief, waardoor 'angst' een nare voedingsbodem werd voor het management. Omdat managers het niet 'trokken' vertrokken ze weer en kwam er nieuw.

Alles (deels) overziend werkte de onzekerheid zichzelf in de hand en versterkte zichzelf. De organisatie stond voor de keuze: Leren surfen of rots in de branding worden.
Door te werken aan een verdiepend leerprogramma (in 3D) 'Getting Things 3Done' leert de organisatie weer verder te kijken, te vitaliseren, zichzelf te zijn, positie te nemen en daarmee in zijn kracht te staan.

donderdag 10 maart 2016

WORKSHOP Psychologische Aspecten in klantrelaties 18 maart



http://www.zzphouten.nl/ag-17078-7-82572/agenda/vr_18_mrt_workshop_1_psychologische_aspecten_in_klantrelaties.html

 

Psychologische aspecten in klantrelaties


Herken jij de onderstroom in een gesprek? Over wie zegt het wat als er onderstroom is? Wat communiceer je nog meer wat je wel of niet zo bedoelt?
 

In deze workshop krijg je inzicht in een paar elementen die (vaak onbewust) een rol spelen in je communicatie. Je maakt in vogelvlucht kennis met de aspecten van je eigen communicatie en die zetten je in beweging.

Workshopleider: Norbert Overvelde, 3Dmens

Norbert kijkt naar de aspecten die verder gaan dan het inhoudelijke uitwisselen van informatie. Hij maakt daarbij gebruik van verschillende psychologische achtergronden om mensen en teams te ‘bewegen’. www.3dmens.nl
 

Programma
Datum:             Vrijdag 18 maart 2016

Tijd:                 9.30 – 11.30 uur
Plaats:             JOINN!
Onderdoor 5, 3995 DW Houten

 

Aanmelden
Leden van ZZP Houten, maar ook zzp’ers die (nog) geen lid zijn zijn van harte welkom. Voor deze bijeenkomst vragen we een bijdrage in de kosten van €10 per persoon.

Aanmelden kan tot uiterlijk 16 maart via info@ijkpunt.nl o.v.v. Aanmelding workshop 18 maart. 

Er kunnen maximaal 15 mensen deelnemen. Wees er dus snel bij! Vol=vol!


ZZP Houten is een netwerk van zelfstandig ondernemers (zonder personeel) binnen de gemeente Houten. Kijk voor meer informatie op www.zzphouten.nl.
 

 

 


 

donderdag 3 maart 2016

Coachend Managen, een contradictio in terminis?


Kun je door een bijvoeglijk naamwoord te gebruiken een manager van vorm veranderen?

We hebben het de afgelopen jaren gezien. Coachend Managen en/of Coachend Leidinggeven. Ik heb vele groepen leidinggevenden op -en begeleid naar een coachende stijl. De uitkomsten overwegend positief, maar er zijn natuurlijk ook mensen echt niet geschikt. De 'beweging' die de managers hebben ervaren tijdens het proces was intens en om nooit meer te vergeten. Trainingen met een rafeltje heb ik vaak gezegd. Jaren later krijg ik nog reacties van momenten die zijn blijven hangen. Zo enorm boeiend!

Meer mens

Tijdens de opleidingen of leergangen leren de managers zichzelf beter kennen. Het ging niet zozeer om de uitkomst 'coachend managen', maar om de uitkomst meer mens te worden. Zeg maar gerust een persoonlijke route voor een professionele ontwikkeling. Een coachende stijl heeft lange tijd een mooie plek gehad in het opleidingscurriculum. We zien ook dat het afneemt, waarom? Was het een trend? Zijn de alternatieven beter? Of was het slechts een competentie (zoals door bureaus vaak onderschreven)?

De paradox

De praktijk van coachend managen blijkt lastig. Met een diploma op zak 'ben' je immers nog geen coachende manager... Het managen wordt geassocieerd met 'controle, beheersing, uitstippelen, visie, controle etc. Daarnaast gaat het om werkdruk, prioriteiten, hoofdzaken, ongeduld...en los van die kaders ook collega's in hun kracht zetten, talenten zien en exploreren, mensen blijven zien in hun mogelijkheden, belemmeringen herkennen en vooral (vaak in teams) de onderstroom te durven zien. Interessante opgave en een paradox?

Is dat managen wel te rijmen met coaching? Is het een contradictio in terminis? Het lijkt in zichzelf een tegenstelling. Hoe klinkt het uit een manager "ik wil graag dat jullie zelf initiatief nemen?" De manager heeft altijd tijd te kort terwijl de coach juist tijd nodig heeft. Hoe werkt dat?

De oplossing?

Vraag een manager na een jaar hoe het gaat en je krijgt waarschijnlijk het antwoord dat het 'weer wat is weggezakt'. Managen is immers de hoofdtaak. Het coachende stuk moet namelijk wel aandacht blijven krijgen. De meest succesvolle managers die zich het coachen daadwerkelijk hebben toegeëigend hebben zelf het coachproces ondergaan. Hebben zelf een coach in de arm genomen en zien coachen niet zozeer als een competentie, maar als een werkstijl. 

3DMens noemt dit werken in de derde dimensie. Meer leren over die derde dimensie?

Stuur mail naar info@3dmens.nl of bel 014929753.

 

We zoeken nog deelnemers voor de pilot Leergang Van Manager naar Mens. 

 

dinsdag 16 februari 2016

Zelfsturende Ellende

Met deze titel wil ik een fenomeen laten zien dat ik steeds vaker tegenkom. Zelfsturende teams, een trend die vanwege onderliggende economische principes en niet in de laatste plaats door trainingsbureau's prachtig vorm heeft gekregen, begint te kraken. De intenties waren positief en zinvol. Er zijn voorbeelden van een succesvolle aanpak, maar er is ook een andere beweging merkbaar. De huidige ontwikkelingen hebben een keerzijde en neigen naar vervreemding. Is het om te buigen?

Inregelen zelfsturing

Een klein jaar geleden werd ik gevraagd een enkele teamsessie te begeleiden van een zelfsturend team....tenminste zo noemde het team zichzelf. Nog iets genuanceerder..., ze werden gevraagd zichzelf zo te noemen en te gedragen. Door een verplicht vertrek van de 'tussenlaag' en 'wat' aandacht voor het proces werd de onderlaag ingericht voor zelfsturing.
Meer 'eigenaarschap' en zelf oplossend vermogen, meer eigen ruimte voor talenten en kwaliteiten en de creativiteit. Dat klonk mooi! Het team had met behulp van een extern bureau een paar sessies gedaan om 'zelfsturendheid' in te regelen. Ze hadden 'geleerd' hoe je zelfsturend kon worden.

Zelfsturing werd zelfstoring

Het bleek na een paar maanden van zelfsturendheid dat het 'niet lekker liep'. De leiding kreeg verhalen te horen die er niet om logen. De medewerkers hadden aangegeven dat het hele proces aan de 'voorkant' best leuk was geweest. De praktijk viel tegen. Met als gevolg dat - mede door het fenomeen van zelfsturing - het team begon vast te lopen. Zeg maar zelfstoring. Er ontstond juist onderlinge vervreemding, lichtelijke vijandigheid en zelfs verhoogd verzuim'. Dat verhoogde verzuim viel op bij de directie. Het principe van gelijkwaardigheid en samen delen was in de eerste maand al gesneuveld. Wat hadden ze NIET geleerd?

Opgedrongen zelfsturing?

Mensen leven en werken in systemen. Als je de principes van de natuurwetten kent dan weet je dat elk systeem op zoek gaat naar een 'eigen balans'. Zelfsturing faciliteren en regisseren heeft in zich zelf iets tegenstrijdigs. Ook al zijn de bedoelingen goed, het betekent nog niet dat de mensen het kunnen. De teamleider weghalen leidt vanzelf tot een nieuwe orde. Als het middel een doel wordt, dan werkt het niet. De natuur laat zich niet leiden. Het oude systeem wil als het ware weer terug (homeostase).


Wat bleek?
Tijdens de intake sessie bleek al snel dat er flink wat ergernissen opgestapeld lagen. Die hadden allemaal te maken met het leerproces en het inregelen. Het voelde als opgedrongen en gehaast. Dat lijkt op 'oude principes vanuit het management'. Het proces was ingericht op het 'maken van zelfsturende teams', maar niet op het 'ontwikkelen en zijn van zelfsturende teams'. De medewerkers (HBO niveau) vonden dat 'het mooi verkocht was' en voelden aan dat het hele proces iets onnatuurlijks had gehad. Er was teveel gestuurd op individuele verantwoordelijkheden en te weinig op juist de teamverantwoordelijkheid.

Achterover leunen

Doel was de ergernissen en bijkomende 'ellende' te gebruiken om juist op een zo'n natuurlijke mogelijke manier en met zelfsturing aan te pakken. Zelfsturing vraagt letterlijk om zelfsturing. Als coach weet je dus wat er te doen staat als je gevraagd wordt dat te stimuleren. Het gaat immers om het 'spontane' proces van afstemming. Als begeleider kon ik dus achterover leunen.

Terwijl ik achterover leunde kon ik het hele proces overzien. Ze bedachten zelf de structuur, de tijdseenheden per onderwerp en de mensen die dat onderwerp zich toe-eigenden. Zo werkten ze pragmatisch. Ik kon de interacties volgen en feedback geven daar waar zelfsturendheid richting de valkuilen verschoof. Ze waren al snel in staat de 'eigen interactie patronen' te benoemen. Ze vonden elkaar opnieuw in een andere orde, met aandacht voor het bewuste onderlinge leerproces.

Resultaat?

Met geduld en de juiste condities en een helder zicht op de onderlinge interacties was al veel te winnen. De valkuil (in mijn rol als teamcoach) is dat ik ga werken op het moment dat de groep het niet doet. Dat is juist het moment om het te benoemen en de groep weer zelf te laten sturen. Prachtig. Zo leren we in de derde dimensie. De creativiteit en het benutten van elkaars kwaliteiten tijdens het proces, het eigen vermogen gebruiken om problemen aan te pakken en samen te doorgronden gaven het team weer energie en lol. De eerder benoemde 'ellende' kon voor een groot deel zelf opgepakt worden en ze scoorden na uiteindelijk drie sessies zichzelf een 8 voor hun 'innovatief vermogen', terwijl ze eerder een 4 aanvinkten!

woensdag 10 februari 2016

Buik vol van de baas?

Zo kopt de AD vandaag (10 feb) op pagina 11.
Horkerig gedrag van manager leidt tot demotivatie, verlies van energie, verminderd werkplezier, lagere productiviteit en verzuim en vertrek. Er wordt gewezen op het gebrek aan empathie.

Medewerkers hebben behoefte aan een manager die luistert, de mening en kennis van collega's serieus neemt en zijn werk faciliteert.

Dit artikel geeft maar weer aan dat het belang van Coachend Werken in de samenwerking met mensen zo belangrijk is.

Gelukkig start ik in maart nog een cursus. KLIK HIER.
Inschrijven kan nog tot 26 februari.

Inspiratie nodig? Verschil empathie en sympathie.

Leiderschap: het verschil tussen empathie en sympathie (eerder artikel op dit blog).
 
Leiderschap (ook voor managers) gaat vaak over verbinding met het lidmaatschap. Het is een vast thema vanuit 3DMens. Ik laat ik je graag een kort filmpje zien (zie onder) met een humorvolle bijdrage over het verschil tussen empathie en sympathie. Dat verschil onderkennen en je eigen maken is een mooie start voor coachend werken. Op 23 en 24 maart a.s. start de volgende cursus. 
Eerst intake? Mail dan naar info@3dmens.nl. Dit DELEN? Ja graag.
 
 
 

woensdag 20 januari 2016

Oer codes in groepsprocessen

Opvallend hoeveel berichten bij mij binnenkomen van mensen die van baan veranderen. Daarbij horen ook de verhalen van 'hoe dat dan gaat'.

Heb jij in de gaten 'hoe het gaat' als je van baan verandert?
Bij een nieuwe werkomgeving horen - los van de plek en inhoudelijke uitdaging - veel nieuwe mensen. Vaak zijn er onbewuste rituelen om mensen op te nemen in hun groep.

Herinner jij je nog hoe je werd opgenomen bij jouw laatste werkgever? Vaak weten we het niet eens meer. Het is dan al verdwenen in een spelonk van je herinneringen. Toch is dat onbewuste proces elementair voor jouw ontwikkeling. We noemen dit in de groepsdynamica het proces van Opnemen.

Opnemen

Je wordt als nieuwe medewerker opgenomen in de groep. Collega's en leiding laten je op verschillende manieren een welkom ervaren.  Op het moment van het welkom worden allerlei oer codes gebruikt. Ken jij deze codes?
Deze codes werken ongemerkt door in het eerste contact.

Eigen ervaring:
Bij een van mijn werkgevers kreeg ik een 'rondje' door het gebouw met een handen schud moment. Het waren voor mijn beleving wat onwennige en gehaaste handjes. Ik kreeg de indruk dat niet iedereen van mijn komst op de hoogte was. Bij een paar mensen (waar ik indirect contact mee zou hebben) werd ik blij en voelde ik een warm welkom. Bij mijn directe collega's voelde iets niet goed! Het was een welkom met flinke onderstroom. Ik merkte al gelijk dat ik niet zomaar welkom was. Als ik het juist omschrijf: ik ervaarde het alsof ik een bedreiging was voor de gevestigde orde! Ik was nog even niet OK...

Het proces van opnemen gaat gepaard met allerlei oerkrachten over wel of niet welkom zijn. Er zijn gelijk al oordelen en aannames over je! Onbewust wordt je figuurlijk al afgetast. Herken je dat? Iedereen wil ergens bij horen, dat is een biologisch gegeven. In een nieuwe groep is er altijd een orde die verstoord raakt. De manier waarop mensen hebben geleerd hier (professioneel) mee om te gaan laat iets zien over het opname proces. Welkom of niet? Hoe wordt het ervaren?

Constantes

Mensen reageren van nature verschillend. Als ik hier met mensen tijdens teamtrainingen of opleidingen over spreek dan zijn er ook bepaalde 'constantes' waar te nemen. Er zijn mensen die een nieuwe medewerker altijd wat bekoeld welkom heten of juist gehaast of wat over enthousiast, afstandelijk, onzeker,  etc. Die constantes leer je te zien als je mensen beter leert kennen.
Je kunt dus uit het welkom al veel aflezen. Opnemen in een groep gaat over 'verbinden' in een groep. Hoe gaat die eerste verbinding?  Noteer na je eerste werkdag alle 'personages' van je nieuwe werkomgeving. Probeer woorden te geven aan de bovengenoemde waarnemingen.

Contact balans

Het prettigst 'welkom' heten is als het op een natuurlijke manier gebeurd. Het gaat erom dat het welkom met gepaste aandacht gebeurd. Bij een goed ervaren welkom en opname proces, waarbij aandacht is voor de toetreder, maar ook voor de gevestigde orde is er sprake van een contact balans.
In die contact balans voelen mensen dat de betrokkenheid tot elkaar toeneemt en energie geeft. Er is een uitnodiging om de volgende stap te zetten. Als dat bij het eerste contact niet in balans is, dan is dit vaak - ongemerkt -  onderstroom en is er een begin aanwezig voor een onderlinge verstoring.
Als we dan later (tijdens bv een (team)coachtraject) dit bespreken, dan blijkt dat er aannames zijn geweest die nooit zijn opgehelderd. Zoek dus tijdens zo'n eerste contactmoment (of iets later) naar de juiste balans en voel hoe je binnenkomt en wordt uitgenodigd verder te verbinden. Zijn er aannames/vooroordelen? Check ze dan ...

Volgende keer meer!

Reactie? info@3dmens.nl

Meer leren over de onbewuste 'krachten' in onze communicatie? Doe mee op vrijdag 11 maart a.s.

donderdag 14 januari 2016

De Team Anatoom en Code Rood


Nee hoor... geen nieuw vak aan een medische faculteit. Toch... met het nieuws tegenwoordig over misstanden in ziekenhuizen (oa. recent AMC en UMC) en verder...(waar niet denk ik soms) wil ik De Team Anatoom weer gebruiken. Deze term kwam een aantal jaren terug ter sprake omdat ik vrij veel tijd besteedde om een team (afdeling) diagnose te stellen. De leiding en later de medewerkers vonden dat ik erg zorgvuldig te werk ging. Met 'de precisie van een anatoom' zei iemand. Dat was toen wel nodig, want wat was het geval?

Vervreemding

De leidinggevende kende ik. Hij zat eerder in mijn leiderschap programma 'De Wet van de Leider'. In dat programma zat onder andere een tweedaags thema over 'vervreemding'. Hij zei dat er 'ernstige ontwikkelingen' waren. Hij gebruikte het woord 'vervreemding' om aan te geven dat enkele onderdelen in zijn afdeling waren 'vervreemd' van de organisatie en zijn visie. Ik had een dergelijke casus gebruikt in het leiderschapsprogramma en hij moest er gelijk aan denken.
Nu was hijzelf en zijn afdeling verzeild geraakt in een dergelijke casus. Hij vroeg om hulp. Heel langzaam - en dat had zeker een jaar geduurd - was de sfeer grimmig geworden. Er werden mensen gemeden, geïsoleerd, gepasseerd en zelfs frauduleuze handelingen verricht in procedures om mensen (die verantwoordelijk waren) zwart te maken. Dus ook gepest!

Angst cultuur 'Code Rood'

In onze intake (met zijn twee leidinggevende collega's) omschreef hij de sfeer als angstig. In een angst situatie 'vervreemden' mensen zich van elkaar. Je ziet het nu ook in de maatschappij. Meer polarisering, minder dialoog, meer strijd en het lijkt erop dat je 'partij' moet kiezen. Wat ook opvalt is dat 'je het niet alleen kan'. Allemaal tekens aan de wand van vervreemding. Vervreemding is het gevolg van angst. Angst geeft stress en heeft effect op een gezonde ontwikkeling. Er zijn genoeg voorbeelden (zeker in mijn werk) van angst culturen in meer en mindere mate, maar dit was Code Rood. De symptomen waren ernstiger dan ik aanvankelijk dacht.

Waarvan vervreemden jullie?

De hele tijd praten over angst (in een team) is nou ook niet echt behulpzaam, dus de vraag waarvan ze aan het vervreemden waren bood een mooie ingang. Het antwoord was eenduidig: van elkaar! In de afdeling waren (groepen) mensen elkaar volledig kwijtgeraakt. De communicatie was soms zelfs stopgezet. Dit verliep soms nog schriftelijk of per voice mail. Verjaardagen werden 'overgeslagen', mensen mochten niet mee op training of uitjes, medewerkers kregen te laat een uitnodiging voor een meeting, etc. etc. (dit zijn slechts 'milde' voorbeelden). De vervreemding had een groot effect op de leiding. Zij gaven toe dat de eerder gegeven autonomie en zelfregulering de diepere onderstroom van polarisering had geraakt.

Ontrafelen en ontraadselen

Het werd duidelijk dat veel energie wegvloeide naar die benauwende onderstroom. Iemand voelde zich geroepen om de misstanden bij de leiding te bespreken. De leiding had het eerder afgedaan met juist het 'eigen vermogen' om zaken zelf op te lossen. Daarvoor was de energie al opgebruikt.
Met de drie dimensies van 3DMens: Vitaliteit, Creativiteit en Bewustzijn werd tijdens diverse sessies met alle betrokkenen het probleem ontrafeld (en daarmee ook ontraadseld). De diagnose stellen maakte deel uit van het 'leerproces'.

Groen en Rood gedrag

De Team Anatoom kon zijn werk doen! Dit vroeg uiteraard om zorgvuldigheid en vooral precisie. Met veel geduld, een juiste timing, kleine stappen in vertrouwen en vooral veel ruimte voor de gevoelens die er leefden veranderden de 'tekens aan de wand' ten gunste van de mensen en de (goede) zaak waar ze voor stonden. De negatieve krachten konden positief worden, niet altijd zonder slag of stoot, maar er kwam ruimte om het volle potentieel weer te zien. Code rood werd code groen. Er werden 'borgings' afspraken gemaakt en geregeld aandacht geschonken aan 'groene' en 'rode' gedragingen.
Meer lezen over Team Anatomie? Tik 'team anatomie' in het zoekveld op www.3dmens.nl en je hebt ruim 20 artikelen van verrassende inkijkjes in het lichaam van een mens of uuh nee teams...

Opdracht: kijk eens naar je eigen team/groep waar jij momenteel in werkt ...., wordt daar het volle potentieel benut? Stuur je antwoord naar info@3dmens.nl

maandag 11 januari 2016

Veranderingen

Vandaag het bericht dat mijn jeugd 'hero' David Bowie is overleden.
Recent nog dit nummer gebruikt in een sessie. Mooi toch...



"Changes"
I still don't know what I was waiting for
And my time was running wild
A million dead-end streets
And every time I thought I'd got it made
It seemed the taste was not so sweet
So I turned myself to face me
But I've never caught a glimpse
Of how the others must see the faker
I'm much too fast to take that test

Ch-ch-ch-ch-changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Don't want to be a richer man
Ch-ch-ch-ch-changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Just gonna have to be a different man
Time may change me
But I can't trace time

I watch the ripples change their size
But never leave the stream
Of warm impermanence and
So the days float through my eyes
But still the days seem the same
And these children that you spit on
As they try to change their worlds
Are immune to your consultations
They're quite aware of what they're going through

Ch-ch-ch-ch-changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Don't tell them to grow up and out of it
Ch-ch-ch-ch-changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Where's your shame
You've left us up to our necks in it
Time may change me
But you can't trace time

Strange fascination, fascinating me
Changes are taking the pace
I'm going through

Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Oh, look out you rock 'n rollers
Ch-ch-ch-ch-changes
(Turn and face the strange)
Ch-ch-changes
Pretty soon now you're gonna get older
Time may change me
But I can't trace time
I said that time may change me
But I can't trace time

maandag 4 januari 2016

Veranderen helpt niet

Lekkere titel aan het begin van het nieuwe jaar...

In mijn terugblik met aantal mensen op jaar 2014 (!!!) was er iemand die zei: 'veranderen helpt niet'.
Die opmerking triggerde mij. Het klonk als een stelling, maar was bij navraag niet zo bedoeld. De stelling was een mening gebaseerd op ervaringen.

Waarom zou 'veranderen niet helpen' vroeg ik. Het antwoord was even opzienbarend als simpel. 'Waarom zou ik iets veranderen als het niet helpt'. Hij is al jaren teamleider bij een multinational. Hij stuurt een flinke afdeling aan met hoogopgeleide mensen die een hoge mate van autonomie kennen. Je kent het wel..., een zelfsturende groep professionals. Dat gaat al jaren zo en eigenlijk klaagt niemand. De medewerkers doen hun 'ding' en vragen alleen aan de teamleider als dat ook echt nodig is. Veranderingen zijn alleen interessant als 'het helpt'.
Nu kun je denken 'moet een verandering er dan zijn om te helpen?' Is deze mening waar? Tenminste dat dacht ik...

Mijn vervolgvraag was dan ook wat ik dacht. Het antwoord van de teamleider was bevestigend. Je moet pas gaan veranderen als het 'helpt'. Niet vreemd dat ik vroeg 'wat bedoel jij dan met helpen?' Zijn reactie 'helpen is als er iets kan verbeteren, waardoor het efficiënter of beter kan. Op mijn afdeling draait het goed, de mensen zijn op elkaar ingespeeld en het loopt in mijn ogen gesmeerd'. Wat bedoel je dan met 'het' vroeg ik. 'Het' ging bij hem over samenwerking!

'Veranderen is dus alleen handig als het echt helpt'.


Een dikke maand later belde hij me op. 'Norbert ik heb een organisatie coach nodig'. Inmiddels zijn we ruim tien maanden verder...

Er was een dringende hulpvraag ontstaan. Zijn paradigma "veranderen helpt niet' moest hij bijstellen. Hij wist ons gesprek nog te herinneren. Er waren wat kreukels ontstaan in zijn mening. Hij vroeg mij om een 1,5 daagse 'HEI sessie' te begeleiden. 'Heerlijk die HEI sessies die niet werken' zei ik...(maar goed dat is ook een mening gebaseerd op ervaringen en geen harde stelling). Hij was serieus en legde uit dat er wat moest gebeuren. Na jaren van 'homeostase' had hij toch wel door dat er wat veranderd moest worden. Hij wist alleen niet wat...

Ik zei gelijk erachteraan 'prima als jij een HEI sessie wilt, maar wil je dan ook dat het echt 'helpt' voor jullie? Daarmee bedoelde ik dat er wezenlijk een vraag moest zijn om vanuit die vraag te gaan werken. De HEI sessie is dan min of meer de intake!

We konden twee dagen vullen met de vragen op de afgebeelde verkeersborden. Met als subtitel 'in de ontwikkeling van onze afdeling. Met als context de persoonlijke en professionele groei in de samenwerking. We werkten van totaal 25 punten (wel en niet helpen) terug naar 5 kernpunten. Op die vijf punten hebben we een plan gemaakt en heeft 3DMens dat mogen begeleiden.

Na die eerste 1,5 dag (en later nog drie dag sessies met drie teams) blijkt dat veranderen toch wel echt helpt...Medewerkers scoren nu een 9 voor hun samenwerking in plaats van een magere 6.

Toch maar iets veranderen dan?
Ik wens je een voorspoedig jaar toe.
Norbert


Zet je zelf en jouw eigen 'team' in tijdens de workshop Teamdynamiek en Leiderschap
Zelf coachend leren werken? Doe mee met nieuwe opleiding Coachend Werken