maandag 27 juli 2015

VakanZie ReflecZie: de man in de arena

In mijn terugblik op bijzondere momenten in de afgelopen tijd kom ik ook op het verhaal van de Man in de Arena. Dat wil ik graag met je delen.


Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons  erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.

De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof,
zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat
nu eenmaal onvermijdelijk is;

Die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent;
die zich helemaal geeft voor de goede zaak;

Die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het
tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…
Dit is een klein stuk tekst uit de toespraak die Theodore Roosevelt hield op de Sorbonne Universiteit in Parijs op 23 april 1910.
Ik kwam het tegen aan het begin van het boek De Kracht van Kwetsbaarheid van Brené Brown. Het was voor haar ook een grote inspiratiebron geweest.

Waarom ik hierover schrijf?


Tijdens een sessie met een team ging het over kwetsbaarheid. De aanleiding was een conflict dat al enige tijd speelde en het werkplezier van meerdere mensen had weggenomen. De teamleider zat er behoorlijk mee, want ook de prestaties bleven achter en had moeite om het verzuim tegen te houden.

Nu was de verleiding om het erover te hebben, maar daar leer je niets van. Het ging over het ervaren van kwetsbaarheid. De teamleden en leider leken wat passief, terwijl ze wisten dat ze zelf aan de bak moesten en toch zaten te wachten op een oplossing...Daar ging ik niet in mee. Wat was nou de werkelijke oorzaak?

Ik had een paar vragen:
- Hou houden jullie deze situatie in stand?
- Welk gedrag hebben jullie daarbij?
- Was is daar 'normaal' aan?
- Welke winst geeft het (al die tijd)?

Al snel lag de vinger op de zere plek. Met de bovenstaande tekst in het achterhoofd 'de eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat'. Ik zette letterlijk en figuurlijk de twee mensen (met toestemming, want iedereen kende het 'contract') om wie het ging in het midden. Ze konden kiezen om te zitten of staan. Daar moesten ze het samen over eens zijn...De rest van de groep moest dan ook staan of zitten in een grote kring eromheen. De twee mannen gingen in de zelfgemaakte arena staan. Ze mochten zelf hun plek kiezen. Ze stonden een meter of twee uitelkaar en na even zoeken stonden ze recht tegen over elkaar. Handen wat ongemakkelijk langs het lichaam of in de zakken. De kwetsbaarheid werd zichtbaar...

De triomf voor grootse verrichting

Even keken ze elkaar aan, daarna ging de blik naar de teamleider en naar mij. Ik vroeg of ze iemand 'erbij' wilden hebben. De een koos voor de teamleider en de ander voor een collega. Ze mochten die twee zelf ergens ten opzichte van henzelf zetten. Daarna 'ontvouwde' zich het verhaal. Als begeleider kon ik 'het systeem' bekijken en ze gingen met een paar interventies (en zelfs in stilte) zelf aan de slag. Grote moed! De triomf van een grootse verrichting kon volledig naar de twee hoofdpersonen.

De eer kwam toe aan de mannen en de manager en collega die daadwerkelijk in de arena stonden. De zoektocht leverde verrassende emoties en inzichten op die speelden in de onderhuidse teamdynamiek. De 3D werking liet zien dat kwetsbaarheid een veel duurzamer resultaat heeft dan erover praten. Het team 'stond op' na deze sessie! Iets voor jouw team? 3DMens begeleidt teams naar nieuwe dimensies!

Suggesties? Mail naar info@3dmens.nl

donderdag 16 juli 2015

VakanZie ReflecZie: storingen gaan voor


Tijdens de zomervakantie is het tijd voor ReflecZie. Terugblikken op opvallende en bijzondere momenten tijdens de vele sessies in het afgelopen half jaar. Waarom? Omdat ook anderen er wat aan hebben. Vragen/reacties?
Mail naar info@3dmens.nl

In een van de teamsessies kwam de Werkregel ' Storingen gaan voor ' uitgebreid ter sprake.
Ik begeleidde een team van negen mensen. Als onderdeel van het proces rondom hun leervragen stelde de groep de 'eigen regels' op. Deze regels zijn belangrijk voor het nemen van eigenaarschap op individueel en groep niveau. Uiteraard heb ik als begeleider ook 'mijn' werkregels paraat en samen maakten we in afstemming (in 3D) een mooie compacte lijst van regels.

Bovenaan kwam te staan:



Maar wat is het eigenlijk? Waarom gebruiken  we (leiders, trainers en coaches) deze regel? En waarom stond het bij deze groep nadrukkelijk bovenaan?

Een 'storing' is een defect. Een defect heeft altijd aandacht nodig. Een defect laat iets zien wat 'niet goed of naar verwachting verloopt'. Een defect gaat altijd gepaard met een emotie. Dat klopt want als iets niet naar verwachting verloopt, dan roept dat emoties op.
(wellicht - als je dit leest op je vakantieadres  - dat je al meer dan normale voorbeelden hebt....)

Het gaat dus anders dan gepland. Ook tijdens een training of coachsessie (of gewoon tijdens de normale werkroutines) loopt het wel eens anders. Als je de regel hebt benoemd (vooraf) dan kan de storing juist gebruikt worden als onderdeel van het leerproces.

 

Defecten?

Als ik start (doe ik soms) met de oefening 3Defecten (mag anoniem) aan mijn sessie (dus alles in het voorgaande proces of bij de start), dan heb ik al aardig wat feedback (over storingen).

Voorbeelden:
"ik ben vooraf niet goed geïnformeerd over deze dag"
"mijn naam staat verkeerd gespeld op het welkomstbord"
"ik kon geen parkeerplaats vinden"
"ik weet helemaal niet wie jij bent"
"wat is het precieze doel van deze dag?"
"ik heb nog geen koffie kunnen pakken"

en zelfs

"waarom zit de leiding hierbij?..., ik ga op deze manier echt niets zeggen!"

Kun je je voorstellen dat er aardig wat loskomt met deze simpele vraag?
Storingen gaan dus gepaard met kleine en grote emoties. Emoties gaan over 'beweging'. 3DMens is alleen maar bezig met die beweging (emovere: latijn voor 'doen bewegen') en zoekt naar de raakvlakken om beweging te stimuleren. Door te vragen naar storingen of door bewust in te spelen op storingen leren mensen (in teams) zich te uiten, wordt het vertrouwen groter en worden mensen effectiever. Dit is goed voor het werkproces en maakt veel duidelijk over wat er te doen is om het team te laten groeien.

Goede trainer of coach?

Een trainer, coach of leidinggevende die GEEN aandacht heeft voor storingen, wat gebeurt er dan? Dat noemen we negeren. Als je kinderen hebt en je negeert emoties wat kun je dan voorspellen?
Juist die emoties zijn richting aanwijzers voor groei en ontwikkeling. De werking is averechts als je niet stilstaat bij wat er op dat moment nodig is. De kunst is dus om er de juiste aandacht aan te schenken. Uiteraard is dat per situatie verschillend.

Ik had een vrouw in een groep van wie haar vader overleed in de ochtend dat we gestart waren. Daar reageer je als coach natuurlijk anders op dan iemand die tien minuten te laat binnenkomt, omdat ie de boot mistte. Beide zijn storingen en van beide kun je als team leren. Het gaat om investeren. Als je het net doet, dan blijft het 'onderstroom' en schiet het team er niets mee op.

Storingen bovenaan!

De regel moest bij de groep waarmee ik hierboven begon bovenaan op de lijst. Waarom, omdat het daar juist om ging! De storingen moesten er gedurende deze tweedaagse echt uit. Dat is gelukt! Met een aantal oefeningen konden we de storingen die structureel en incidenteel naar boven halen. We konden met onderzoek op conflictstijlen bepalen wat de achterliggende drijfveren waren en het team ervoer (ik ook) FLOW.

Het ga je goed. Volgende week een ander mooi Reflectiemoment. Nog geen vaste lezer? Schrijf je vandaag nog in. Jouw reacties/voorbeelden aan de hand van dit artikel zijn altijd welkom, stuur op naar info@3dmens.nl.

Ik ben bezig met de ontwikkeling van een geheel nieuwe leiders opleiding. Daar hebben deze kussens mee te maken. Nieuwsgierig? Laat mij per info@3dmens.nl weten.