'Ga ik nu te ver?' Ging door mij heen. Ik werk graag òp de grens, maar hier gebeurde iets anders...Ik wist alleen nog niet wat...
Eruit jonassen
'Het ergste wat mij nu kan overkomen is dat zij mij nu als collectief de boardroom uit jonassen en een schop na geven' dacht ik. 'Als ze dat doen, dan is dat wel bewijs dat ze kunnen samenwerken..., toch? Wat hou ik er aan over als ik te ver ga? Reputatie schade? Of gebeurt er iets dat wellicht te maken heeft met de kern van hun probleem rondom samenwerking?
Een goede pauze...
Ik stond zelf bij de deur en op een enkeling na keken ze me aan. Ze lachten vriendelijk en toonden zich wat meer menselijk en minder zakelijk. Maar voor hoelang? Mijn ervaring is dat als de orde herstelt de oude patronen zich gelijk weer voordoen.
De energie was beduidend anders. "Hoe was de pauze?" vroeg ik aan iemand. "Te kort" kreeg ik terug. Ik vroeg gelijk "te kort waarvoor...?" Hij zei "voor een goeie pauze". Ik vroeg "wat is een goede pauze voor je?" "Een pauze waar je echt even eruit bent en kunt bijtanken" zei hij. Ik was mee geschuifeld naar zijn stoel en liep door naar de mijne. Natuurlijk had ik door kunnen vragen, want bij het woord bijtanken had ik wel een vraag...
Of ik een punt wil maken
Toen iedereen zat vroeg ik - terwijl ik de flap met mijn tekst waar ben ik nu mee bezig? afscheurde en midden op de grote tafel legde - of het klopte dat ik ze nu anders binnen zag komen.
Daarop zei iemand "nou die pauze had ik wel nodig, dat was een goeie zet". Waarop iemand dit ontkrachtte met "maar het gaat wel van jouw tijd af, je hebt nog een kleine twintig minuten om je punt (met lichte stemverheffing) te maken....wil je nu beginnen? [de orde was weer herstelt].
Opvallende stilte
Ik zei "Ik was al begonnen...., al een uur geleden... beneden in de hal....met waarnemen. Ik zie nu al wat beter wat jullie gewend zijn om te doen. Jullie kwamen anders binnen volgens mij, meer ontspannen, maar jullie herstellen je snel (met een grote glimlach)".
"Wat heeft die pauze precies met je gedaan?" vroeg ik. "We hebben gelachen" zei een van vrouwelijke managers. "Gelachen... dat hoorde ik wel hierbinnen, waarover?" vroeg ik. Bij die vraag werd een opvallende stilte gemeten in mijn waarneming... het antwoord was "om wat je net zei voor de pauze dat jij je ongemakkelijk voelde". "Ok vertel" vroeg ik. De stilte die nu volgde viel nog meer op en de reactie "dus jij wilt weten waarom wij moesten lachen om jou ongemakkelijk zijn, dat gaat me wat te ver..."
Macht....ik zit er middenin
Daar zat ik dan. In mijn gedachten deed ik snel een beroep op mijn ervaring. 'Als ik hier vragen stel over gedrag en opvattingen van mensen dan loop ik risico en ga ik kennelijk over een grens. Iets maakt dat ik dit mezelf aandoe! Ben ik te vroeg met nieuwsgierig zijn? Het liefst stellen ze mij de vragen om zelf buiten beeld te blijven. Zo hou je controle...Het liefst laten ze me zweten op een mooi verhaal met tools, tips en tricks, waarover zij dan kunnen oordelen. Alleen dat doe ik al jaren niet meer! Als 3DMens kijk ik verder en dieper, met als vertrekpunt(!) de mens, het team of de organisatie. Ik werk met dàt wat zich aandient, met ongemak, met onzekerheid, met conflict, met macht, met verborgen loyaliteiten, met verborgen contracten, met zaken in de onderstroom die nu een effectieve samenwerking in de weg staan. Die wèl laten zien wat er geleerd moet worden, op een veilige manier dat wel! Hier gebeurt iets met macht en ik zit er middenin'.
Ik besloot anders te reageren en zei "ja dat klopt dat gaat misschien nu te ver, maar het zegt mij wel iets over jullie t r a n s i t i e vraag". Ik keek even rond, waarbij ik met de meesten kort oogcontact had. Sommigen vertrokken snel met hun ogen naar de tafel of hun aantekeningen blok, waar niets op stond...
"Ik zit hier niet voor een mooie pitch, ik zit hier om vast te stellen of ik dienend kan zijn op wat er echt nodig is". "Jullie zoeken een aanbieder voor een verandering die jullie willen, maar welke verandering? Dat hoor ik graag".
Irritatie?
"Ja en Norbert, daar zoeken we de juiste teamcoach voor, waar gaat dit heen?" vroeg de man naast mij. Ik dacht even dat hij me bijviel, maar bleek juist geïrriteerd te zijn. Ik besloot de flap die midden op de tafel lag te pakken en mijn vraag hardop te lezen "Waar ben ik nu mee bezig?"
Ik benoemde dat die vraag door mij heen ging toen ze even buiten de boardroom waren en ik naar buiten stond te kijken. Deze irritatie maakte me scherp. "Waar gaat dit heen? Dat is de vraag die ik aan jullie als collectief stel". Ik voelde me gespannen, maar wist ook dat dit precies is wat er nu nodig is...Mijn gevoel liegt niet, als er spanning is, dan kan ik dat niet maskeren, maar er wel van leren. Ik vervolgde "ik ervaar dit als spannend, voel me ongemakkelijk nu, onzeker, maar wie zou hier onzeker moeten zijn?"
"Klopt het dat jullie ook onzeker zijn, maar dat maskeren met macht?"
De voltreffer
Er ging een siddering door de boardroom. De tekst op de flap 'waar ben ik nu mee bezig' kreeg steeds meer betekenis. Waar gaat dit heen? Dit ging in de richting van kennelijk wat er gebeurt als je een patroon doorbreekt. "Ik zei het al eerder toen ik zei dat ik er nog op terug zou komen. Het is een bekend thema waar veel teams mee te maken hebben....". Ik leunde achterover in mijn stoel, rekte mezelf iets op en....stootte hard mijn hoofd tegen de stang van het beamerscherm dat er nog hing. "AUW" zei ik en schrok van de eigen pijnscheut! "Kwetsbaarheid" wilde ik net zeggen. Dat was een voltreffer...
Auw auw auw...
De letterlijke voltreffer synchroniseerde prachtig met de figuurlijke voltreffer! De ruimte vulde zich met een harde lach en een schrikreactie met iets van aiaiai. Ik was nog wat beduusd en de dreun op mijn hoofd liet me ongecensureerd woorden uitspreken...
"Auw, het gaat hier volgens mij om kwetsbaarheid" zei ik langzaam en wat naar voren leunend met een hand op mijn achterhoofd. "Macht heeft zijn beperkingen en als je verder durft te kijken, zeker bij teamontwikkeling, dan gaat het in werkelijkheid over kwetsbaarheid". [zucht] "en als jullie daar naar willen kijken in de samenwerking wil ik dat graag begeleiden. Dat betekent ook dat je tegen wat controle verlies moet kunnen, dan leer je! Als jullie hard blijven trekken aan je controle kant, dan houden jullie dit in stand".
"Zo ik heb mijn punt letterlijk en figuurlijk gemaakt" maakte ik het af....
Lees het vervolg (en hoe dit afloopt) a.s. maandag 2 mei in deel 3.
Groet Norbert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten